Boa tęczowy występuje na terenach Ameryki Środkowej i Południowej aż do północnej Argentyny i Paragwaju. Jest dziesięć podgatunków różniących się od siebie przede wszystkim deseniem umaszczenia. Kolorem podstawowym są różne odcienie brązu. Na tym tle ułożone są wzdłuż grzbietu ciemniejsze pierścienie, u niektórych podgatunków zanikające z wiekiem.
Najpiękniejszym boa tęczowym jest Epicrates cenchria cenchria, który na wiśniowobrązowym tle ma duże czarne owale. W polskich hodowlach najczęściej spotykane są krzyżówki międzypodgatunkowe lub Epicrates cenchria crassus, u którego rysunek tylko nieznacznie (lub wcale) różni się kolorem od miedzianobrązowego tła.
Ten dorastający do 2 metrów dusiciel najlepiej czuje się na terenach leśnych lub skalistych. Często spotyka się go również na terenach upraw rolniczych i plantacjach. Żywi się drobnymi ssakami i ptakami.
Boa tęczowy jest gatunkiem jajożyworodnym. Po kilkumiesięcznej ciąży rodzi się na ogół kilkanaście młodych mierzących około 50 cm.
Boa tęczowy wymaga dość dużego terrarium z gałęziami do wspinaczki. Nie wymaga dużej wilgotności, ale basen musi być na tyle duży, by mógł się w nim spokojnie cały zanurzyć. Temperatura powietrza w zbiorniku powinna utrzymywać się pomiędzy 24 a 33°C przy zachowaniu kilkustopniowych wahań. Ponieważ pochodzi z rejonów bardzo ciepłych, nie wymaga zimowania.
W niewoli zarówno młode jak i dorosłe boa tęczowe zachowują się łagodnie.
Boa tęczowy
Bardzo ładny jest ten boa. Boję się węży, ale ten nie wzbudza we mnie takiego wielkiego strachu. Dobrze, że ten boa jest łagodny. Informacje na jego temat są bardzo ciekawe, choć sam nie chciałbym mieć w domu węża, nawet takiego boa tęczowego.