Agamy są w Starym Świecie odpowiednikami amerykańskich legwanów. Spośród znanych na świecie 320 gatunków agam w Europie występuje tylko 6 gatunków.
Hardun ma wraz z ogonem około 30 cm długości. Dwa podgatunki zamieszkują wybrzeże Morza Śródziemnego. Podgatunek nominalny, Agama stellio stellio, występuje na wyspie Korfu, na niektórych Cykladach, na wyspie Rodos oraz w Środkowej Grecji, głównie w pobliżu Salamis.
Hardun przepada za słońcem i dlatego zamieszkuje przede wszystkim silnie nasłonecznione skały; można go jednak spotkać także na terenach zagospodarowanych ? na kamiennych ścianach starych domów lub na stosach kamieni. W poszukiwaniu słońca potrafi również zręcznie wspinać się na drzewa. Jest jednak bardzo płochliwy; gdy tylko dotrze do niego najsłabszy niepokojący go sygnał, natychmiast ucieka do kryjówki w stosie kamieni bądź w mysiej norze.
W czerwcu samica składa w płytkich dołkach pod kamieniami lub obok nich 6?14 jaj o skórzastej osłonie. W warunkach naturalnych młode, które mają około 4 cm długości, wylęgają się w sierpniu lub na początku września.
Krągłogłówki (Phrynocephalus) są innym rodzajem agam występującym między innymi w europejskej części Rosji. Mają one charakterystyczną dużą głowę i wyraźnie spłaszczone, gładkie ciało. Trzy gatunki z tego rodzaju ? krągłogłówka słoneczna (P. helioscopus), krągłogłówka uszata (P. mystaceus), oraz P. guttatus ? zamieszkują stepy i suche, piaszczyste pustkowia. Wszystkie one żywią się owadami.
Hardun jest zdolny do zmiany ubarwienia, choć w ograniczonym zakresie. Dotyczy to głównie samców, których przednia część ciała staje się czerwona, gdy zwierzę jest podniecone.
Agama kaukaska, Agama caucasia (Stellio caucasius ), której długość przekracza czasami 30 cm, żyje w rejonach górskich na wysokości do 3000 m n.p.m. Podobnie jak inne gatunki tego rodzaju żywi się różnymi bezkręgowcami.
Hardun
