Południca admirał to gatunek pospolity i wszędzie spotykany od maja do października.
Motyle przylatujące do nas wiosną z południa Europy dają początek generacji krajowej, pojawiającej się od lipca do jesieni.
Gąsienice żerują w zwiniętych i luźno zespolonych przędzą liściach pokrzyw, i, w odróżnieniu od pokrewnych gatunków, pojedynczo.
Wyglądem zewnętrznym różnią się od gąsienic osetnika rysunkiem, barwą i kształtem.
Gąsienice admirała mają boczny, niekiedy przerywany jasny pas, złożony z plam trójkątnych, sięgających odnóży.
Kolce są okazalsze, gąsienice mają ciało o bardzo krępej budowie.
Znane są odmiany barwne: czarnogranatowa i jasnoszaroróżowa, oraz barwy pośrednie, wszystkie z białożółtymi plamami bocznymi.
Poczwarki admirała mają barwę brudnoszarą z symetrycznymi, błyszczącymi metalicznie plamkami na stronie grzbietowej.
Wiszą one, jak poczwarki wszystkich krajowych gatunków z grupy rusałek, przyczepione kremastrem do łodyżek lub liści.
U tego jednak gatunku przebywają one w stosunkowo obszernych domkach, zbudowanych z zespolonych przędzą liści pokrzywy.
Motyle admirała, wiosną i późnym latem zmuszone zmianami pór roku do dalekich wędrówek, prowadzą pozornie osiadły tryb życia.
Mają bowiem zwyczaj, w ciągu krótkich okresów czasu, przylatywania do tych samych miejsc, czy to będą drzewa z cieknącymi sokami, służącymi jako pokarm, czy słońcem oświetlone plamy na ziemi, czy też ogród pełen kwiatów.
W okresie wędrówek motyle po kilku dniach pobytu na takich miejscach znikają zupełnie z okolicy.
Nasze warunki klimatyczne nie pozwalają im przetrwać zimy ? admirał, podobnie jak osetnik, wędruje jesienią na południe.
Południca admirał
