Jest to największa i najokazalsza z naszych żab. Długość ciała tego gatunku dochodzi podobno do 17 cm, w Polsce jednak znajdowano dotychczas osobniki znacznie mniejsze.
Chociaż zewnętrznie jest bardzo podobna do żaby wodnej, różni się od tej ostatniej znacznie masywniejszą i cięższą budową ciała oraz charakterystyczną chropowatą skórą grzbietu, pokrytą dosyć dużymi brodawkami. Po bokach grzbietu bardzo dobrze zaznaczone są u niej fałdy grzbietowe, słabiej i delikatniej widoczne u żaby wodnej. Ubarwienie grzbietu jest bardzo podobne, jak u poprzedniej formy, pewne subtelne różnice zaznaczają się tylko w ubarwieniu ud i brzucha.
Ze snu zimowego budzi się żaba śmieszka w końcu marca, zaś okres godowy rozpoczyna nieco wcześniej niż żaba wodna. Przebieg zalotów i składanie jaj są podobne jak u poprzedniego gatunku. Kijanki dochodzą do wielkich rozmiarów. Przeobrażają się one po okresie około 100 dni, niekiedy też zimują i przeobrażają się na wiosnę następnego roku. Jest to gatunek niesłychanie żarłoczny. Znane są przypadki, że stare osobniki pożerają inne płazy, ryby, młode węże, ssaki i pisklęta ptactwa wodnego.
Żaba śmieszka jest mieszkańcem brzegów większych zbiorników wodnych, jezior, głębszych stawów czy starorzeczy. Nie zaobserwowano wędrówek osobników tego gatunku. W sen zimowy zapada często już we wrześniu lub na początku października. Zimuje w szlamie zamieszkiwanych przez siebie zbiorników wodnych.
Żaba śmieszka żyje w całej prawie Europie, lecz szczególnie liczna jest na terenach południowych i południowo-wschodnich, gdzie sięga aż po Iran i Ural. Rzadko występuje w górach, jednak okazy jej znajdowano na Kaukazie na wysokości 2400 m npm. W Polsce żyją przedstawiciele rasy nominalnej (R. r. ridibunda Pallas), która występuje na terenie całej Europy za wyjątkiem południowej Francji i Hiszpanii, gdzie zastępuje ją rasa zachodnia (R. r. pereri Seoane).
Prawdopodobnie występuje w całej Polsce w miejscach, w których znajduje odpowiednie środowisko. Stanowiska tej żaby podawano z Wielkopolski, Pomorza, Zalewu Wiślanego, okolic Krakowa, Warszawy, Łysogór. Słaba znajomość rozsiedlenia tego gatunku spowodowana jest tym, że zwykle myli się go z żabą wodną, gdyż jest rzeczywiście bardzo podobna do dużych i starych okazów tego gatunku. W świetle badań Bergera śmieszka powinna występować w całej Polsce. Przeważnie spotykamy okazy małe, które trudno odróżnić jest od żaby wodnej. W ogóle okazy pochodzące z różnych stanowisk różnią się często bardzo między sobą. co jest cechą wszystkich żab zielonych. Zmienność ta uzależniona jest na pewno w dużej mierze od środowiska, jego temperatury, ilości tlenu, obfitości i rodzaju pokarmu itp. czynników.
Żaba śmieszka
