Bażant diamentowy gatunek z rodziny bażantowatych.
Długość ciała samicy 66-68 cm, samca 130-170 cm, z czego przeważnie więcej niż połowa przypada na ogon.
Ubarwienie głowy samca jest zielone, czubek czerwony, szeroka kryza wokół szyi składa się ze srebrzystych piór z ciemnymi brzegami, gardziel, szyja i okolice łopatek są zielone, pokrywy skrzydłowe niebieskie, kuper i pokrywy nadogonowe purpurowożółte, sterówki białe, w czarne paski, spód tułowia biały.
Samica jest brązowożółta.
Bażant diamentowy zamieszkuje góry na wysokości 2000-3700 m n.p.m., porośnięte krzewami lub zaroślami bambusa.
Spotyka się go też w lasach i świętych gajach wokół pagód. Zimą tworzy stada liczące 20-30 ptaków, które czasami, w śnieżne zimy, schodzą niżej, w doliny.
Ważnym składnikiem diety tego ptaka są młode pędy bambusa. Występuje w połu-dniowo-wschodnim Tybecie i południowo-zachodnich Chinach.
Do Europy (Anglia) sprowadzono go po raz pierwszy w 1828 r. Bażant diamentowy krzyżuje się, dając płodne potomstwo, z bażantem złocistym.
Bażant diamentowy – samiec