Brodziec piegowaty jest gatunkiem średniego ptaka wędrowny z rodziny bekasowatych.
Zamieszkuje Amerykę Północną między Nową Szkocją i Zatoką Hudsona, a Alaską i Oregonem.
Zimuje na wschodnim wybrzeżu od Nowego Jorku po Zatokę Meksykańską, a na zachodnim od Kalifornii po Amerykę Środkową.
Pojedyncze osobniki pojawiają się w Europie, w tym w Polsce, na Dalekim Wschodzie i Mikronezji. Zanotowano również jedno pojawienie się tego ptaka w RPA.
Ptak ten występuje na podmokłych obszarach tajgi, zimą wybiera wybrzeża morskie.
Jest to gatunek chroniony.
W upierzeniu godowym wierzch ciała brązowy z ciemnymi i jasnymi plamami. Spód ciała jasny.
Głowa, szyja i pierś czarno nakrapiane. Dziób czarny. Na bokach i brzuchu czarne prążki. Nad okiem wyraźna jasna brew. Nogi żółte.
W szacie spoczynkowej spód ciała blady z brązowymi plamkami. Wierzch szarobrązowy z jasnymi cętkami.
Długość ciała tego ptaka wynosi ok. 30-40 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 58-66 cm.
Masa ciała wynosi ok. 170 g.
Brodziec piegowaty żywi się bezkręgowcami i drobnymi kręgowcami.
Ptak ten gniazdo zakłada na ziemi.
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju-czerwcu 3-4 jaja.
Jaja wysiadywane są przez okres około 23 dni głównie przez samicę.
Pisklęta pierzą się po 18-20 dniach, do tego czasu opiekują się nimi oboje rodzice.
Brodziec piegowaty
