Inne nazwy: czapelka, czapelka złotawa
Czapla złotawa jest gatunkiem dużego ptaka brodzącego z rodziny czaplowatych.
Ptak ten na swoje siedlisko wybiera bagna, pola ryżowe, łąki, sawanny i inne środowiska. Jest słabiej związana z wodą niż inne gatunki czapli. Często towarzyszy stadom dużych ssaków.
Jest to gatunek inwazyjny.
Upierzenie tego ptaka jest białe, z żółtym czubem na głowie, żółtą piersią i częścią grzbietu. Nogi i dziób czerwone.
Długość ciała wynosi ok. 48-52 cm, rozpiętość skrzydeł 90-95 cm. Czapla złotawa waży ok. 300-400 g.
Gatunek chroniony.
Podgatunki:
- Bubulcus ibis ibis ? Afryka, południowa Europa, Azja Mniejsza i Bliski Wschód po Morze Kaspijskie. Introdukowana około 1910 roku wAmeryce Południowej rozpoczęła ekspansję, około 1930 r. kolonizując w szybkim tempie obszary o ciepłym klimacie Ameryki Południowej i Północnej. Np. w 1956 na Florydzie było już około 6 000 par lęgowych;
- Bubulcus ibis seychellarum ? Seszele.
Pożywieniem tego ptaka są głównie owady, które są wypłaszane z trawy przez duże zwierzęta.
Czapla złotawa gniazdo zakłada na drzewie, krzewie lub w trzcinach. Tworzy zwarte kolonie, często w towarzystwie innych gatunków czapli.
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 2 do 5 błękitnych jaj: w kwietniu – maju w Ameryce Północnej, kwietniu – czerwcu w Eurazji, wrześniu – lutym w Australii, a w różnych porach roku w strefie równikowej.
Jaja wysiadywane są przez okres 21-24 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 45 dniach.
Czapla złotawa
