Kobczyk w locie jest bardzo podobny do kobuza, ale lot ma bardziej miękki i wolniejszy; często zawisa w locie trzepocącym. Siada na przewodach elektrycznych.
Długość kobczyka to 30-33 cm; siąg 70-77 cm. Samiec łupkowoszary z czerwonawymi nogawicami i pokrywami podogonowymi. Samica z wierzchu szara w prążki, głowę i spód ciała ma rdzawożółte. Młode łatwo pomylić z młodymi kobuzami. Odzywa się podobnie jak krętogłów ?gje-gje-gje…” lub w zdenerwowaniu podobnie jak pustułka, ale nieco wyżej ?kikikiki…”
Kobczyk to ptak gniazdowy Europy Południowej i Wschodniej; niewielkie kolonie gnieżdżą się na Słowacji i Węgrzech. Gniazda zaobserwowano również w Polsce i w Niemczech. Regularnie spotykane osobniki przelotne, często we wspólnych stadach z kobuzami, łowiące owady nad moczarami i wrzosowiskami. W południowej Europie samca kobczyka można pomylić z ciemną odmianą sokola skalnego. W Polsce spotkać go można od kwietnia do października.
Często poluje późnym wieczorem na większe owady. W przeciwieństwie do pustuleczki, pustułki i kobuza często przesiaduje na niewysokich wzgórkach i kretowiskach, skibach ziemi, słupkach ogrodzeń, a nawet na równej ziemi. Stamtąd lub z przewodów elektrycznych atakuje chrząszcze, ważki, szarańczaki i rojące się mrówki. Kobczyki gnieżdżą się w koloniach; najczęściej wykorzystują gniazda gawronów, nieraz przepędziwszy prawowitych właścicieli. Poza sezonem lęgowym żyje zarówno pojedynczo, jak i w grupach. Bardzo rzadko gnieździ się w dziuplach drzew lub na ziemi. Samica od maja do czerwca składa 3-4 rdzawych jaj, pokrytych ciemnymi plamkami. Wyprowadza jeden lęg w roku i wysiaduje jaja 22 dni. Pisklętami opiekują się oboje rodzice przez 28 dni na gnieździe i 10 poza nim. Kobczyk jest ptakiem ginącym, dlatego też niezbędna jest ochrona jego miejsc gniazdowania.
Kobczyk
