Pardwa ma 38-41 cm, waży 450-700 g.
Szata letnia kasztanowatobrązowa, faliście prążkowana, skrzydła białe, ogon czarny, brzuch i upierzenie nóg sięgające aż do palców białe, czerwone, nabrzmiałe brwi (róże); samica niepozorna, żółtawobrązowa, z wyraźnym falistym rysunkiem; w szacie jesiennej grzbiet jak latem, spód biały aż po brązowe wole; szata zimowa biała bez czarnego kantarka, jedynie sterówki czarne.
Pardwa szkocka, Lagopus lagopus scoticus, forma pardwy z Wysp Brytyjskich, jest zimą i latem kasztanowobrązowa.
W niebezpieczeństwie przyciska się mocno do ziemi.
Woła coraz szybszym, głuchym ?quak-kawak-kawak-quarr”, krótko ?gog”, zaniepokojona przy gnieździe ?kuae-kuae”.
Środowiskiem tego ptaka jest otwarta tajga, krzaczasta tundra, mokradła i wrzosowiska z wierzbami, brzozami i niskimi zaroślami; żyje w głębszym ukryciu niż pardwa górska.
Pożywieniem pardwy są liście, pąki i jagody karłowatych krzewów, przede wszystkim borówek czernicy, brusznicy i bażyny czarnej; w zimie pąki i liście brzozy karłowatej; aby dotrzeć do roślin karmowych kopie w śniegu długie korytarze.
Lęgi tego ptaka przypadają na miesiące: maj – czerwiec, 6-14 jaj, wysiadywanie jaj trwa 21-24 dni, młode są zdolne do lotu po 2 tygodniach.
Pardwa gniazduje na ziemi.
Pardwa
