Perkoz rdzawoszyi jest gatunkiem średniej wielkości wędrownego ptak wodnego z rodziny perkozów. Zamieszkuje środkową i wschodnią Europę, Syberię, Zakaukazie, wybrzeża Morza Aralskiego, północną część Japonii iAmerykę Północną na obszarze od Alaski po Labrador. W Polsce niektóre osobniki również zimują. Zasadniczo wędrówki na krótkie dystanse. Odloty zaczynają się w październiku i trwają przez cały listopad, przy czym stare osobniki odlatują pierwsze.
Długość ciała tego ptaka wynosi ok. 43 cm, rozpiętość skrzydeł 70 cm. Masa ok. 0,5-0,9 kg.
Perkoz rdzawoszyi preferuje płytkie, silnie zarośnięte zbiorniki słodkowodne. Zimą widywany na wybrzeżach morskich.
Objęty ochroną gatunkową ścisłą.
Upierzenie godowe – szyja czerwonokasztanowata, białawe policzki, wierzch głowy czarny, na głowie dwie kępki piór tworzące „rogi”. Upierzenie spoczynkowe – szyja szaro-biała, barwy stonowane.
Białe plamy na rozwiniętych skrzydłach są mniejsze niż u perkoza dwuczubego.
Pożywieniem tego ptaka są małe ryby, owady, mięczaki, skorupiaki i kijanki.
Toki najczęściej odbywają się wieczorem lub nocą zaraz po powrocie na lęgowiska w marcu lub kwietniu. Podczas toków ptaki wydają charakterystyczne, donośne dźwięki podobne do rżenia konia lub kwiczenia świni (normalnie odzywa się „kek, kek”).
Jednocześnie oba ptaki stoją wyprostowane naprzeciw siebie i kręcą głowami w prawo i lewo. Samce przyjmuje figurę przypominającą łabędzia, a samica stroszy pióra.
Gniazdo tego ptaka znajduje się zazwyczaj na wodzie w strefie rzadkich trzcin lub innych roślin wodnych wystających ponad powierzchnię, w odosobnieniu. Gniazdo stanowi pływająca, jednak zazwyczaj zakotwiczona za pomocą wbudowanych w nie roślin, sterta roślin wodnych i błotnych wymieszana z mułem.
Zazwyczaj jeden lęg w roku, składa 4 do 5 brunatniejących jaj.
Jaja są wysiadywane przez okres 22 do 23 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta wykluwają się kolejno jedno za drugim, a podczas gdy jeden z dorosłych ptaków zajmuje się już wyklutym potomstwem, to drugi ogrzewa jeszcze niepęknięte jaja. Zagniazdownik, pisklęta uzyskują samodzielność po 8 do 10 tygodniach.
Młode są karmione owadami i ich larwami, ślimakami, skorupiakami i rybkami, a po 6 tygodniach potrafią już same je wyszukiwać. Rodzina rozdziela się na jesieni. Podrośnięte pisklęta mają na białych policzkach i podgardlu ciemne pasy, ale pozbawionej czerwonawej łysinki czy plamy, za to widać białawy pas wpadający w brąz.
Perkoz rdzawoszyi
