W okresie lęgowym możemy spotkać pleszkę w rzadkich lasach liściastych i mieszanych, a także w rozległych ogrodach, parkach, na cmentarzach. Z zimowisk powraca w kwietniu lub maju, samiec wcześniej. Przed przylotem samicy znajduje odpowiednią dziuplę na gniazdo, oznajmiając głośnym śpiewem o zajęciu rewiru. Czasem zakłada gniazdo w zawieszonej skrzynce lęgowej. Samica wyściela starannie gniazdo i znosi 3 do 8 niebieskozielonych jaj, które sama wysiaduje, a samiec donosi jej pożywienie. Po wylęgu oboje rodzice troszczą się o potomstwo. Młode ptaki przypominają wyglądem samicę, są jednak w odróżnieniu od niej jasno nakrapiane. Pleszki poruszają się stosunkowo szybko lotem falistym. W ciągu września odlatują w kierunku południowo-zachodnim. Wędrują szybko, średnio pokonują dziennie 150 km. Celem ich podróży są ciepłe tereny leżące na południu od Sahary oraz południowa część Półwyspu Arabskiego. Ocenia się, że jesienią do Afryki wędruje do 100 milionów pleszek. Charakterystyczny głos wabiący ptaka ?fuid-tyk-tyk” ogranicza się często tylko do pierwszej zgłoski. Jego właściwy głos jest niezbyt długim, melodyjnym trelem.
Pleszka jest podobna do kopciuszka, jednak barwniejsza; samiec z wierzchu szary, z białym czołem, czarną głową i podbródkiem, pierś, spodnie i pokrywy skrzydłowe rdzawoczerwone; samica mniej barwna, niepozorna. Pożywienie pleszki to zwierzęta bezkręgowe, ponadto w lecie i jesieni jagody. Biotop stanowią lasy liściaste i mieszane, ogrody, parki i cmentarze. Areał lęgowy to Europa, z wyjątkiem Bałkanów, zachodnia Syberia, Azja Mniejsza, Irak, Iran. Okres lęgów przypada na miesiące maj-lipiec.
Pleszki zimują na terenach położonych na południe od Sahary i południowej części Półwyspu Arabskiego. Okres wędrówek: wrzesień i kwiecień-maj. Forma wędrówki: wędrowna.
Pleszka
