Sikora czubatka to ptak silnie związany z drzewami iglastymi i praktycznie nie opuszcza borów sosnowych lub świerkowych. Gatunek osiadły.
Mniejszy od bogatki (11,5 cm). Charakterystyczny wysoki czubek na głowie i szarobrązowy ogólny ton ubarwienia.
Występuje w dużej części Europy; bez Islandii, północnej Skandynawii, Anglii i Włoch.
Często woła wibrującym ?ci-ci-guirrr”. Śpiew jest rzadko słyszany, składa się z ciągu głosów wabiących o wibrującym i trylującym brzmieniu.
Środowiskiem tego ptaka są bory iglaste i mieszane, także parki i duże ogrody z licznymi sosnami lub świerkami.
1-2 lęgi w roku (kwiecień do czerwca). Gniazdo z wełny zwierzęcej i roślinnej, oprzędów owadzich, pajęczyn i suchych fragmentów roślin jest budowane w samodzielnie wykutej, ciasnej dziupli, ale także w dziuplach dzięciołów i (rzadko) w skrzynkach lęgowych. Jaja (5-8 często więcej) – czerwonawo nakrapiane, 14?16 dni wysiadywane przez samicę. Pisklęta przebywają w gnieździe 18-20 dni.
Pożywieniem są owady, pajęczaki i oleiste nasiona.
Sikora czubatka
