Zimorodek

Zimorodek występuje nad rzekami i potokami o wodach przejrzystych, rzadziej nad jeziorami i stawami. Do gniazdowania potrzebne mu są glinia­ste lub piaszczyste, ale zawsze urwiste brzegi, w których wygrzebuje na wiosnę norę.

Samotniczy tryb życia zimorodka zostaje przerwany w lutym, kiedy to dobierają się pary w wyniku swego rodzaju toków. Oba ptaki gonią się, po czym samiec pozwala podziwiać się, kiwając całym ciałem.

Swój po­dziemny korytarz wygrzebują oboje, posługując się głównie dziobami. No­gi służą tylko do spychania wygrzebanej ziemi. Wejście do gniazda ma 5?6 cm szerokości, a korytarz ciągnie się czasami metr, wznosząc się ła­godnie aż do okrągłej komory. Samica składa w niej jaja bezpośrednio na ziemi, na której gromadzą się później ości. Zniesienie liczy 5?6 kulistych, błyszczących jaj, które rodzice wysiadują przez 18?21 dni. Pisklęta są karmione owadami i rybkami, co stanowi również pożywienie starych pta­ków. Trudno jest zrozumieć, jak zimorodki mogą karmić młode ?sprawied­liwie” w ciemnościach komory lęgowej. Dzieje się to w wyniku odpowiedniej organizacji: młode, które dostało rybkę, usuwa się na bok, robiąc miejsce następnemu.

Po każdym locie ?aprowizacyjnym” młode przesuwają się o jedno miejsce i tak wszystkie otrzymują, co się im należy. Po 23?27 dniach młode zaczynają latać, ale rodzice zajmują się nimi jeszcze przez parę dni, a następnie szykują się do drugiego lęgu.

Zimorodek jest jednym z najładniej ubarwionych ptaków europejskich. Grzbiet ma lśniącozielony, brzuch rudawy. Dziób samca jest czarny, samicy ? czerwonobrązowy, przynajmniej u nasady. Upierzenie młodych jest bardziej matowe, pióra na piersi szaro obrzeżone. Sylwetka zimorodka jest nieco nieproporcjonalna: głowa z dziobem są prawie długości tułowia. Zimorodek lata szybko nisko nad wodą, ukazując turkusowoniebieskie barwy tylnej części ciała. Odzywa się często długim i przenikliwym gwizdem ?tith” lub powtarzanym, krótkim ?tut tut”. Siaduje na gałęzi nad wodą, czatując na ryby, które łowi nurkując.

Zimorodek