Żwirowiec stepowy jest gatunkiem średniego ptaka wędrownego z rodziny żwirowcowatych. Zamieszkuje pas od delty Dunaju, przez Ukrainę po Ałtaj. Zimuje w południowej Afryce. Do Polski zalatuje sporadycznie.
Biotopem tego ptaka są suche łąki, step oraz pola uprawne, zawsze w pobliżu wody.
Jest to gatunek chroniony.
Długość ciała wynosi ok. 17-25 cm, rozpiętość skrzydeł – ok. 52 cm. Żwirowiec stepowy waży ok. 85-110 g.
W szacie godowej wierzch ciała oliwkowobrązowy z ceglastym nalotem. Brzuch i kuper białe, na bokach i piersi znajduje się strefa przejściowa w szarobrązowym kolorze.
Płowe podgardle ograniczone jest czarną linią. Ogon rozwidlony, ciemny. Krótki dziób koloru czarnego z czerwona nasadą.
Charakterystyczne, czarne pokrywy podskrzydłowe. Samca i samicę można rozróżnić po kolorze kantarka – u samca jest on czarny, a u samicy brązowy. Osobniki młodociane na wierzchu ciała mają ciemne i jasne cętki oraz brakuje im płowej plamy na podgardlu.
Pożywieniem żwirowca stepowego są owady, które chwyta w locie lub na ziemi.
Gniazdem tego ptaka jest dołek wygrzebany w ziemi. Tworzy kolonie liczące do kilku tysięcy par, czasem razem z żwirowcem łąkowym.
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w maju – lipcu 3-5 jaj.
Jaja wysiadywane są przez obydwoje rodziców. Pisklęta usamodzielniają się po 5-6 tygodniach.