Rekin ten ma ogromne nozdrza, które otaczają niemal całą głowę.
Długoszpar to gatunek przybrzeżny, pelagiczny, występuje zarówno w temperaturach niższych na północy, jak i w wodach cieplejszych.
Często bywa na powierzchni, sam lub w grupach liczących po około sto osobników. Nieraz dwa lub trzy osobniki płyną jeden za drugim i w przeszłości brano je za gigantycznego węża morskiego. Czasem wyskakuje z wody, być może w ten sposób próbuje pozbyć się licznych pasożytów, w tym minogów. Pasożyty te nie mogą w żaden sposób naruszyć prawdziwej zbroi z zębów skórnych, pokrywającej ciało tego rekina. Charakteryzuje się znacznymi migracjami sezonowymi.
Rekin ten jest jajożyworodny, wykazuje kanibalizm wewnątrzmaciczny. Okres inkubacji trwa trzy i pół roku. Dojrzałość osiąga między szóstym a siódmym rokiem życia.
Pożywieniem długoszpara jest wyłącznie plankton. Żołądek tego rekina może pomieścić 500 kg planktonu. Dorosły osobnik średniej wielkości może filtrować 2.000 ton wody na godzinę, przy prędkości 2 węzłów, dzięki szeroko otwartej paszczy i nozdrzom. Jego wątroba pozwala mu zapadać w sen zimowy, wtedy kiedy wyrostki filtracyjne znikają, a planktonu jest niewiele.
Wykazuje wielką cierpliwość w stosunku do nękających go statków i płetwonurków. Jego ząbki skórne są bardzo sterczące i mogą poważnie ranić.
Maksymalnie osiąga 12,2 do 15,2 m. Dojrzałe samice osiągają około 8,50 m długości. Tłuszcz z jego wątroby może być wykorzystywany do garbowania skóry oraz jako paliwo do lamp olejnych (poza tranem).
Długoszpar
