Ubarwienie szare, duże okrągłe oczy i czarny pas na końcu płetwy ogonowej. Brzuch biały. Zęby 14/13 w każdej połowie szczęki.
Żarłacz szary występuje na terenach przybrzeżnych i na środku oceanów. Często występuje w atolach, rafach koralowych (po hiszpańsku nazywany jest tiburon de arrecifes), lagunach, zwłaszcza w pobliżu silnych prądów wodnych.
Występuje na głębokości do 100 m. Razem z żarłaczem czarnogrzbietym i białogrzbietkiem jest najbardziej powszechnym gatunkiem żyjącym w Pacyfiku. Rekin aktywny szczególnie nocą, doskonały pływak.
Rekin ten jest żyworodny. Dojrzałość osiąga w wieku 7 lat. Żyje około 25 lat.
Pożywieniem żarłacza szarego są ryby rafowe nie przekraczające 30 cm długości, kraby, langusty, ośmiornice, krewetki, kiedy opuszczają dno morza. Bardzo ciekawski, podpływa, by sprawdzić płetwonurków, i uprawia tzw. ?pływanie odstraszające”. Atakuje płetwonurków znajdujących się w pobliżu rannej ryby, nie rozróżniając tych dwóch ?ofiar”. Znany jest co najmniej jeden przypadek ataku zakończonego śmiercią człowieka.
Żarłacz szary osiąga maksymalnie 2,55 m. Dorosłe osobniki osiągają średnio 1,35 m, młode tuż po urodzeniu mierzą 45 – 60 cm długości.
Żarłacz szary
