Płetwa ogonowa żarłacza tygrysiego jest cienka i ostro zakończona. Charakterystyczne pionowe ciemne pasy, zwłaszcza u młodych.
Żarłacz tygrysi to gatunek przybrzeżny i pelagiczny o dużym zasięgu aktywności. Występuje we wszystkich morzach umiarkowanych i tropikalnych. Łatwo toleruje zmiany obszarów. Wydaje się preferować wody mętne, wyspy wulkaniczne, gdzie opady powodują różnorodność zdobyczy. Często nawiedza ujścia rzek i zatoki, porty, okolice molo i zapór, atole i laguny. Przybrzeżny, choć zdolny do długich wędrówek między wyspami. Gatunek nocny. W ciągu dnia kieruje się na głębokie wody lub chowa w dołach, gdzie czeka na zapadnięcie zmroku. Osobniki dorosłe są najczęściej samotne i przebywają wokół niektórych wysp oceanicznych.
Rekin ten to aktywny, doskonały pływak, krąży powoli, leniwie, aż napotka swoją ofiarę. Wtedy staje się podniecony i zdolny do błyskawicznych ruchów. Jest to jedyny gatunek jajożyworodny spośród wszystkich Carcharhinides (lub requiem sharks). Dojrzałość osiąga w wieku 4 lub 6 lat, żyje minimum 12 lat.
Żarłacz ten jest bez wątpienia najmniej wybredny spośród wszystkich rekinów. Zjada wszystko. Nazywany ?morska hieną”.
Najniebezpieczniejszy z rekinów obok żarłacza ludojada (białego). Regularnie atakuje i pożera ludzi. Atakuje także statki. Na Karaibach i Polinezji Francuskiej uznawany za najniebezpieczniejszego ze wszystkich rekinów.
Maksymalnie osiąga 9,10 m. W wieku dojrzałym osiąga średnio 5 m, kilka samic nawet 5,50 m.
Dojrzałość płciową osiąga, mając około 2,26 do 2,90 m (samce) i 2,50 do 3,50 m (samice). Samica schwytana w 1957 roku u wybrzeży Indochin mierzyła 7,40 m i ważyła 3.110 kg.
Żarłacz tygrysi
Żarłacze tygrysie najbardziej lubią polować na 😮 na żółwie, foki i ptaki morskie.