Argali ałtajski jest największą z dzikich owiec.
Występuje w Azji Środkowej (Ałtaj, Himalaje, Tybet).
Ssaki te zasiedlają kamieniste zbocza i pastwiska wysokogórskie.
Żyją na wysokości 1200-6100 m n.p.m.
Tubylcy polują na nie z powodu ich rogów wykorzystywanych w chińskiej medycynie, a ponieważ argali żyją na trudno dostępnych terenach niemożliwe jest kontrolowanie ich populacji.
Wysokość w kłębie tej owcy wynosi około 70-125 cm, długość ciała: około 120-200 cm, długość ogona: ok. 13-14 cm.
Argali ałtajski waży około 70-180 kg.
Ssaki te żyją około 12-18 lat.
Tułów argali jest krępy, kończyny wysmukłe, lecz silne, zakończone parzystymi raciczkami.
Na głowie osadzone są niewielkie uszy z kępką włosów na końcówkach.
Rogi owcy są spiralnie skręcone i pokryte pierścieniowatymi żeberkami (u samic mniej widoczne).
Pysk na końcu przybiera barwę jasną.
Pożywieniem tej owcy są trawy, zioła i turzyce.
Argali łączą się w dwa rodzaje grup.
W jednej przebywają samice z młodymi, a w drugiej samce.
Zimę spędzają w dolinach, a na wiosnę przenoszą się wysoko w góry.
Ich naturalnymi wrogami są irbisy i wilki, przed którymi ostrzegają się tupiąc i gwiżdżąc.
W czasie okresu godowego trwającego od stycznia do lutego samce toczą ze sobą walki polegające na zderzaniu się rogami lub uderzaniu w boki i pierś rywala.
Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 18, a samce 30 miesięcy.
Ciąża trwa 5 miesięcy.
Samica rodzi młode z dala od stada, a gdy jagnię będzie w stanie poruszać się bez większych problemów wraca do grupy.
Argali ałtajski
