Badylarka jest gatunkiem ssaka z rodziny myszowatych, jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju Micromys Dehne, 1841.
Występuje w środkowej, wschodniej i południowo-wschodniej Europie oraz w strefie klimatu umiarkowanego Azji.
Badylarka zamieszkuje wilgotne łąki, o wysokiej trawie, gęsto porośnięte brzegi rzek i jezior, zarośla oraz uprawy zbożowe.
Gatunek objęty ochroną częściową.
Długość jej ciała wynosi od 5 do 7,5 cm, ogon jest długości ciała.
Masa badylarki to 4-10 g.
Posiada charakterystyczne ubarwienie ? żółtawe do rdzawobrunatnego, brzuch jaśniejszy.
Uszy małe i okrągłe.
Buduje koliste gniazda na łodygach, na wysokości 20 do 100 cm od ziemi.
Jest aktywna w dzień i w nocy.
Badylarka żywi się nasionami traw i ziół, pąkami i pędami roślin, jagodami, owadami oraz ziarnami.
Jej okres godowy trwa od kwietnia do września, a na rok przypada od 2 do 4 miotów, po 4 do 7 młodych.
Gniazda zakłada wśród łąk i pól, lubi tereny wilgotne.
Ciąża samicy trawa 21 dni.
Po urodzeniu młode są ślepe, otwierają oczy po 8 do 10 dniach i pozostają z matką przez dwa tygodnie, potem stają się samodzielne.
W wieku pięciu tygodni są dojrzałe płciowo.
Badylarka
