Inne nazwy: kot błotny, kot bagienny, kot trzcinowy
Chaus jest gatunkiem drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych.
Występuje od dolnego Egiptu po Indie, Nepal, Cejlon i Półwysep Indochiński. Spokrewniony jest ze żbikiem.
Jeden z dwóch kotów (obok kota nubijskiego) znanych z egipskich malowideł; chaus był przez Egipcjan używany do polowania na ptaki.
Długość ciała bez ogona wynosi około 56-94 cm, długość ogona ok. 20-31 cm.
Masa ciała tego ssaka wynosi ok. 4,5-12 kg.
Na rozległym obszarze występuje w 9 podgatunkach, czy rasach geograficznych, różniących się ubarwieniem, długością sierści i wielkością.
Zazwyczaj jest to kot o płowym (czasem rudawym lub rudobrązowym) ubarwieniu, uszy z krótkimi pędzelkami (jak u rysia). Ogon czarno zakończony, puszysty, z wyraźnymi pierścieniami. Pysk przypomina kota domowego.
Dojrzałość płciową osiągają w wieku 1,5 – 2 lat.
Ciąża trwa około 66 dni, w miocie jest 3-5 młodych. Podczas rui samce wydają charakterystyczny dźwięk podobny do szczekania psa. Jest to jeden z niewielu gatunków kotów, u których samiec opiekuje się młodymi.
Potrafią nurkować. Nie boją się ludzi i często osiedlają w pobliżu ich siedzib.
Pożywieniem tego kota są ptaki, gryzonie, węże, jaszczurki oraz ryby.
Podgatunki:
- Felis chaus chaus – Iran, Pakistan, Afganistan, środkowa Azja;
- Felis chaus affinis – Wietnam, Laos, Kambodża, Junnan, Himalaje;
- Felis chaus furax – Irak, Syria;
- Felis chaus kutas – wschodnie Indie, Bangladesz;
- Felis chaus nilotica – Egipt;
- Felis chaus prateri – zachodnie Indie;
- Felis chaus oxiana – południowo-zachodnia Rosja;
- Felis chaus kelaarti – Sri Lanka;
- Felis chaus fulvidina – Tajlandia, Birma;
- Felis chaus maimanah.
Ssak ten jest tępiony ze względu na ładne futro (na jedno damskie okrycie trzeba 12 skórek tego kota).
Chaus
