Inne nazwy: duk wspaniały, langur wspaniały, langur książęcy
Duk jest atrakcyjnie ubarwionym gatunkiem małpy naczelnej z rodziny makakowatych (Cercopithecidae).
Nazwa duk pochodzi z języka wietnamskiego.
Występuje w lasach deszczowych i lasach monsunowych wschodniej i środkowej Kambodży, środkowego i północnego Wietnamu oraz południowego Laosu.
Zadomowił się również w nowo posadzonych lasach Azji Południowo-Wschodniej.
Podgatunki:
- Pygathrix nemaeus nemaeus,
- Pygathrix nemaeus nigripes,
- Pygathrix nemaeus cinerea.
Gatunek ten jest krytycznie zagrożony wyginięciem.
Ludzie polują na langury książęce dla mięsa i sportu.
Podczas wojny wietnamskiej duki były ofiarami nalotów dywanowych.
Czasami małpy te są poławiane i sprzedawane jako zwierzęta domowe (pomimo obowiązującego zakazu).
Gatunek jest objęty konwencją waszyngtońską CITES (załącznik I).
Poławiano je również jako zwierzęta doświadczalne do badań medycznych.
Kolejne zagrożenie duków stanowi wycinka lasów.
Długość ciała wynosi około 61-76 cm, długość ogona: ok. 56-76 cm.
Dorosłe samce osiągają przeciętnie 7 kg masy ciała, samice ok. 5 kg.
Ubarwienie jest zależne od podgatunku.
Wspólną cechą wszystkich podgatunków jest szary grzbiet i biały ogon.
Młode do 10 miesiąca życia cechują barwy jaśniejsze niż u dorosłych osobników.
Samice dojrzewają płciowo w wieku 4 lat, samce 4-5 lat.
Ciąża trwa 165-190 dni.
Samica rodzi jedno młode, porody bliźniacze należą do rzadkości.
W niewoli notowano osobniki żyjące ponad 24 lata.
Duki są zwierzętami nadrzewnymi i prowadzą dzienny tryb życia.
Przebywają w stadach złożonych zwykle z 4-15, a czasem 30-50 osobników.
Ssaki te wykazują wysoko rozwinięte zachowania socjalne.
Mają bogaty repertuar sygnałów wizualnych, dotykowych i głosowych.
Pożywienie duków stanowią przede wszystkim młode liście, również owoce i kwiaty.
Duki nie piją wody.
Duk
