Kotik nowozelandzki jest gatunkiem morskiego ssaka z rodziny uchatkowatych.
Podgatunki:
- Arctocephalus forsteri forsteri (zamieszkujący wybrzeża Nowej Zelandii);
- Arctocephalus forsteri doriferus (zamieszkujący południowe wybrzeże Australii).
Ssak ten występuje u wybrzeży południowej i zachodniej Australii oraz na pobliskich wyspach (zamieszkuje je odrębna populacja licząca około 7000 osobników).
Obszar występowania tego gatunku na Nowej Zelandii rozciąga się wokół Wyspy Południowej i Północnej aż do wysp Macquarie, na odcinku ponad 2700 km.
Na lądzie kotiki wypoczywają na skalistych wybrzeżach. Miejsca te są zabezpieczone przez rafy i porośnięte gęstą roślinnością chroniącą zwierzęta przed upałem i sztormami.
W morzu groźne dla kotików są rekiny, np. żarłacz biały, oraz orki. W rejonach subantarktycznych poluje na nie niekiedy lampart morski.
Długość ciała samców wynosi około 1,5?2,5 m, samice około 1,3?1,5 m.
Samce ważą około 120?150 kg, samice około 40?70 kg.
Kotik nowozelandzki to duży, silny przedstawiciel uchatkowatych, o silnie zaznaczonym dymorfizmie płciowym. Ubarwienie wierzchu ciała szaro-brązowe, spód ciała nieco jaśniejszy.
Zaostrzony pysk zaopatrzony jest we włosy czuciowe o długości do 50 mm. Ma silne, ostre uzębienie.
Kotiki nowozelandzkie dobrze pływają i nurkują; pod wodą polują na ryby i inne zwierzęta morskie. Sporadycznie osobniki zamieszkujące wyspy antarktyczne polują na pingwiny.
Samce są terytorialne i bronią swojego terytorium przed innymi samcami. Samice, w liczbie kilkunastu, skupiają się wokół samca, tworząc haremy.
Samiec kopuluje z kilkoma samicami. Samica po około 9 miesiącach rodzi 1 młode o masie urodzeniowej około 3,5 kg i długości 40-45 cm. Młodym opiekuje się wyłącznie samica.
Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 4-6 lat, natomiast samce w wieku 5-6 lat.
Kotik nowozelandzki
