Mangusta złocista jest gatunkiem drapieżnego ssaka z rodziny mangustowatych.
Zwierzę to żyje na pustyniach, w rzadkich zaroślach, rzadkich i gęstych lasach od Iraku do Indii oraz na południe od Półwyspu Malajskiego.
Została również wprowadzona na niektóre wyspy Morza Karaibskiego oraz na Hawaje i Fidżi.
Długość ciała wynosi około 35 cm; długość ogona – ok. 25 cm.
Ubarwienie i wielkość zmienia się w zależności od typu zamieszkiwanego przez nią środowiska.
Osobniki tworzące pustynne populacje są najmniejsze i najjaśniejsze.
Najczęściej miękkie, jedwabiste futro mangusty złocistej ma barwę oliwkowozielonobrązową.
Ogon tego ssaka jest krótszy od reszty ciała.
Nocą mangusta złocista śpi w norze, którą samodzielnie wykopuje.
W ciągu dnia poluje, poruszając się tymi samymi ścieżkami i kryjąc się wśród gęstej roślinności.
Zwierzę to łowi niemal wszystko co zdoła schwytać: węże,gryzonie, osy, wije, skorpiony i inne owady.
Ludzie bardzo ją cenią, ponieważ ogranicza liczebność szkodników takich jak np. szczury; (w celu zwalczenia jadowitych węży mangusta złocista została zaaklimatyzowana również poza obszary jej pierwotnego występowania).
Samica mangusty złocistej 2 razy do roku rodzi od 2 do 4 młodych.
Ciąża trwa około 7 tygodni.
Młode przychodzą na świat nagie i ślepe.
Matka w razie potrzeby przenosi je w pysku z miejsca na miejsce i broni przed wrogami.
Mangusta złocista
