Pływacz

Średnia długość dorosłego samca 13 metrów, a samicy – 14,1 m (największa samica mierzyła 15 m).

Ssak ten waży od 14 do 35 ton.

Ma stosunkowo małą, wąską, trój­kątną głowę i wiosłowato zakoń­czone płetwy piersiowe.

Cechą charakterystyczną jest brak płetwy grzbietowej.

Całe ciało jest cie­mnoszare lub prawie czarne z niewielkimi, białymi plamami.

Centkowaną skórę zwie­rzęcia pokrywają miejscowo skupiska pąkli i zawszeli o barwach od żółtawo – białej do pomarańczowej.

Dwie wielkie populacje tych zwierząt obejmującą swym zasięgiem 1) zachodnią część Oceanu Spokojnego, od Korei na południu po Morze Ochockie; 2) na obszarze oceanu od Meksyku na południu po Morze Beringa, Czukockie i Beauforta na północy.

Za­chodnia populacja jest obecnie bardzo nieliczna.

Żywi się najrozmaitszymi drob­nymi skorupiakami dennymi.

Pływacze zazwyczaj wybierają bardzo starannie miejsce połowu, natomiast nie są zbyt wybredne jeśli chodzi o skład ich pożywienia.

Jest to gatunek wędrowny, a trasy ich wędrówek należą do najdłuż­szych i najlepiej poznanych.

Grupa pływaczy jest zwykle niewielka (do 3 osobników) ale w czasie wędrówki, łączą się często w większe grupy składające się z około 20 osobników.

Pływacze wydają różnorodne dźwięki, które brzmią jak jęki, świsty, świergoty, chrapnięcia, warknięcia, brzęknięcia, po­hukiwania i mlaśnięcia.

Ważną rolę w poro­zumiewaniu się tych zwierząt między sobą odgrywają również dźwięki wywołane przez uderzenie ogona o wodę lub wydmuchiwanie po­wietrza pod wodą.

Cykl rozrodczy pływaczy jest związany z cyklem migracyjnym.

Trwający trzy tygodnie okres godów przypada na przełom listopada i grudnia, kiedy walenie te są w trakcie podróży na południe.

Ciąża trwa około 13,5 miesiąca.

Nowonarodzone pływacze mierzą oko­ło 4,6 m i ważą 500 kg.