Rozpiętość skrzydeł podkowca małego to 19-26 cm, długość ciała 3,8-4,5 cm, waga 3-9 g. Nazwa tego, jednego z mniejszych naszych nietoperzy, pochodzi od charakterystycznego narosła skórnego w kształcie podkowy wokół otworów nosowych. Podkowce wydają ultradźwięki przez otwory nosowe, a nie pyszczkami, jak pozostałe występujące w Polsce nietoperze.
Podkowiec mały prowadzi osiadły tryb życia i przebywa w tej samej okolicy przez cały rok. Związany jest z terenami skalistymi; preferuje miejsca ciepłe. Latem ukrywa się na strychach domów, kościołów i zamków, gdzie tworzy niewielkie kolonie. Na zimę przenosi się do jaskiń i opuszczonych kamieniołomów, gdzie zajmuje miejsce nisko nad ziemią. Poszczególne osobniki podkowców zawsze wiszą w pewnej odległości od siebie (inne gatunki nietoperzy w Polsce tworzą skupiska, w których stykają się ze sobą). Na łowy podkowiec wylatuje dość wcześnie. Żywi się owadami i pająkami, które zarówno chwyta w locie, jak i zbiera z powierzchni ścian, pni drzew i skał. Lata stosunkowo wolno, trzepocząc szybko skrzydłami i często zmieniając kierunek lotu.
W Polsce podkowiec mały występuje w Beskidach, Sudetach, na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej i na Nizinie Sandomierskiej.
W Polsce podkowiec mały jest pod ochroną.
Podkowiec mały
