Inna nazwa: pudu południowy
Pudu chilijski jest ssakiem parzystokopytnym.
To jeden z najmniejszych w rodzinie jeleniowatych.
Pudu zamieszkuje gęste lasy strefy umiarkowanej południowych Andów (Patagonia) – od regionu Maule, aż po Cieśninę Magellana; południowo-zachodnie rejony prowincji Neuquén i Santa Cruz.
Występuje w rejonach od poziomu morza do 1700 m .n.p.m.
Gatunek zagrożony wyginięciem z powodu polowań i ograniczania zasięgu występowania.
W ciągu 12 lat odnotowano spadek populacji o około 30%.
Wysokość w kłębie wynosi około 36-46 cm, masa ciała 9-15 kg, rdzawo-brązowy w żółte cętki, poroże małe 7-10 cm, słabo rozwinięte, nierozgałęzione.
Pudu chilijski żyje maksymalnie do 10 lat (w niewoli zanotowano 15 lat).
Żyją pojedynczo lub w parach.
Młode po urodzeniu ? w przeciwieństwie do młodych pudu ekwadorskiego ? mają cętki.
W warunkach naturalnych pożywieniem tego ssaka są: roślinność zielona tym pędy bambusa, liście, kora, gałązki, kwiaty, owoce i jagody.
W hodowli pudu chilijskie zjada m.in.: lucernę, niektóre owoce i warzywa.
Samice osiągają dojrzałość płciową już w wieku 1 roku.
Kozły (samce) osiągają dojrzałość niewiele później, ale do reprodukcji gotowe są dopiero po 18-24 miesiącach życia, kiedy już mogą konkurować siłą z innymi samcami.
Ciąża trwa (najczęściej od jesieni do wiosny) około 7 miesięcy.
Rodzi się najczęściej jedno młode o wadze około 800g i pozostaje w ukryciu przez kilka pierwszych dni.
W wieku kilku tygodni towarzyszy już matce i pozostaje pod jej opieką do 12 miesięcy.
Samce nie podejmują opieki nad młodymi.
Pudu chilijski
