Pudu chilijski

Inna nazwa: pudu południowy

Pudu chilijski jest ssakiem parzystokopytnym.

To jeden z najmniejszych w rodzinie jeleniowatych.

Pudu zamieszkuje gęste lasy strefy umiarkowanej południowych Andów (Patagonia) – od regionu Maule, aż po Cieśninę Magellana; południowo-zachodnie rejony prowincji Neuquén i Santa Cruz.

Występuje w rejonach od poziomu morza do 1700 m .n.p.m.

Gatunek zagrożony wyginięciem z powodu polowań i ograniczania zasięgu występowania.

W ciągu 12 lat odnotowano spadek populacji o około 30%.

Wysokość w kłębie wynosi około 36-46 cm, masa ciała 9-15 kg, rdzawo-brązowy w żółte cętki, poroże małe 7-10 cm, słabo rozwinięte, nierozgałęzione.

Pudu chilijski żyje maksymalnie do 10 lat (w niewoli zanotowano 15 lat).

Żyją pojedynczo lub w parach.

Młode po urodzeniu ? w przeciwieństwie do młodych pudu ekwadorskiego ? mają cętki.

W warunkach naturalnych pożywieniem tego ssaka są: roślinność zielona tym pędy bambusa, liście, kora, gałązki, kwiaty, owoce i jagody.

W hodowli pudu chilijskie zjada m.in.: lucernę, niektóre owoce i warzywa.

Samice osiągają dojrzałość płciową już w wieku 1 roku.

Kozły (samce) osiągają dojrzałość niewiele później, ale do reprodukcji gotowe są dopiero po 18-24 miesiącach życia, kiedy już mogą konkurować siłą z innymi samcami.

Ciąża trwa (najczęściej od jesieni do wiosny) około 7 miesięcy.

Rodzi się najczęściej jedno młode o wadze około 800g i pozostaje w ukryciu przez kilka pierwszych dni.

W wieku kilku tygodni towarzyszy już matce i pozostaje pod jej opieką do 12 miesięcy.

Samce nie podejmują opieki nad młodymi.

Pudu chilijski

Pudu chilijski

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *