Długość głowy i tułowia sarny wynosi 80-140 cm, wysokość w kłębie 65-90 cm. Latem jej sierść jest Intensywnie rudobrązowa, w zimie szarobrązowa; duża, biała plama na zadzie, tzw. lustro, ma w lecie żółtawy odcień, natomiast zimą jest jaskrawobiała. Krótki (2-3 cm), szczątkowy ogon jest ukryty w sierści. Młode (koźlęta) mają na grzbiecie kilka rzędów białych plam. Samice (kozy) sarny nie mają poroża, noszą je natomiast dorosłe samce (kozły). Parostki, gdyż tak myśliwi nazywają poroże sarny, mające zwykle po trzy odnogi na każdej z tyk, są corocznie zrzucane w październiku i listopadzie. Wkrótce potem rozpoczyna się nasadzanie nowego poroża, tak że w maju/kwietniu jest już ono w pełni rozwinięte.
Sarny zamieszkują lasy liściaste i mieszane, gdzie jest gąszcz, w którym mogą się ukrywać, I obfitujące w pokarm polany, ale także skraje lasów, zarośla nadrzeczne, urozmaicone tereny rolnicze z zadrzewieniami śródpolnymi, a nawet peryferie osiedli i duże parki miejskie. W górach docierają do granicy lasu. Dzięki dużym zdolnościom adaptacyjnym i troskliwej opiece myśliwych sarna stała się obecnie w Niemczech liczniejsza niż kiedykolwiek (chociaż sto lat temu groziło jej wyginięcie) pomimo wielu zwierząt zabitych na szosach i dość wysokiego corocznego odstrzału. W Polsce jest pospolita.
Sarna żeruje przede wszystkim o zmierzchu i świcie. Jeśli nie jest niepokojona, może być również aktywna w ciągu dnia. W zimie tworzy luźne grupy złożone z 3-30 zwierząt, natomiast w lecie żyje samotnie. Zarówno kozły, jak i kozy zajmują wówczas własne terytoria osobnicze. Kozły znakują rewiry wydzieliną gruczołów czołowych, którą rozcierają na gałęziach i pniach drzew. Wkraczające na tak oznaczone terytorium obce sarny są zaciekle atakowane, ale rewiry kóz często pokrywają się z rewirami kozłów. Podczas zalotów sarny urządzają dzikie gonitwy, przy czym kozioł ściga kozę tak długo, aż ta pozwoli mu się dopędzić i pokryć.
Pokarmem sarny są przede wszystkim liście, pąki, młode pędy leśnych krzewów i drzew, rośliny zielne, ale także porosty, mchy i jagody, niekiedy także płody rolne.
Okres godowy sarny przypada na czerwiec i lipiec, a koza rodzi jedno lub dwa koźlątka w maju lub czerwcu następnego roku. Młode już po kilku minutach potrafią stać i chodzić, jednak w pierwszych tygodniach życia leżą ukryte w gąszczu zarośli lub w wysokiej trawie, a matka odwiedza je tylko w porze karmienia. Później towarzyszą jej podczas żerowania. Zwykle ssą mleko 2-3 miesiące, pozostają jednak z matką do chwili urodzenia przez nią kolejnego miotu.
Sarna
