Suseł lamparci jest gatunkiem niewielkiego gryzonia z rodziny wiewiórkowatych.
Charakterystycznie ubarwiony ssak, zamieszkujący południową część środkowej Kanady i środkową część Stanów Zjednoczonych.
Długość ciała wynosi około 11-16 cm, długość ogona – około 6-13 cm.
Ssak ten waży około 110-140 g.
Suseł lamparci jest wszystkożerny (odżywia się nasionami, trawami, bulwami; dużą część pokarmu stanowią owady; sporadycznie spożywa też jaja ptaków, małe kręgowce oraz padlinę).
Ssak ten zamieszkuje wykopane przez siebie skomplikowane podziemne korytarze, zimą hibernuje (temperatura jego ciała spada wówczas do 1-3 °C, a częstotliwość bicia serca spada do 20 razy na minutę).
Sezon rozrodczy u susła lamparciego przypada na wiosnę.
Ciąża trwa 28-35 dni.
Po tym okresie na świat przychodzi 7-14 (średnio 8-9) ślepych i bezradnych młodych.
Po 6 tygodniach młode są już samodzielne i kopią własne nory.
Dojrzałość płciową uzyskują około pierwszego roku życia.
Podgatunki:
- Ictidomys tridecemlineatus tridecemlineatus (Mitchill, 1821);
- Ictidomys tridecemlineatus pallidus (J. A. Allen, 1874);
- Ictidomys tridecemlineatus parvus (J. A. Allen, 1895);
- Ictidomys tridecemlineatus olivaceous (J. A. Allen, 1895);
- Ictidomys tridecemlineatus alleni (Merriam, 1898);
- Ictidomys tridecemlineatus texensis (Merriam, 1898);
- Ictidomys tridecemlineatus hollisteri (V. Bailey, 1913);
- Ictidomys tridecemlineatus arenicola (A. H. Howell, 1928);
- Ictidomys tridecemlineatus monticola (A. H. Howell, 1928);
- Ictidomys tridecemlineatus blanca (Armstrong, 1971).