Suseł perełkowany jest wielkości wiewiórki i ma wyraźny bioło perełkowany grzbiet i boki ciała oraz bardzo duże oczy.
Waga 180 – 450 g, długość ciała 18 – 22 cm, ogona 5 – 7 cm. Samice są mniejsze i lżejsze od samców. Kształtem przypomina wiewiórkę, lecz jego uszy są okrągłe, grzbiet żółtawobrunatny lub szarobrunatny, spód i boki ciała jaśniejsze, ogon puszysty a gardło prawie białe.
Gryzoń ten zamieszkuje murawy porastające suche, łagodne i słoneczne zbocza wzgórz oraz stepy. Żyje w koloniach, kopie długie nory o głębokości do 2 metrów. Na polach nie kopie nor w uprawach, wybiera ugory i miedze. Suseł prowadzi dzienny tryb życia, a jego pokarm stanowią zioła, nasiona, trawy, bulwy, jaja ptaków naziemnych oraz owady. Sen zimowy trwa około 6 miesięcy (wrzesień – marzec/kwiecień). Ciąża trwa 4 tygodnie, młode rodzą się w maju lub czerwcu (3 – 11 młodych). Suseł perełkowany żyje do 5 lat.
W Polsce tego gryzonia można spotkać na Zamojszczyźnie i w izolowanej ostoi koło Świdnika (w Lubelskiem). Niestety w naszym kraju jest na wymarciu, w głównej mierze przyczyniła się do tego działalność człowieka – intensyfikacja upraw rolnych, utrata terenów otwartych przez zabudowę lub zalesienie ugorów oraz ograniczenie powierzchni pastwisk. Suseł perełkowany jest spotykany również w Europie wschodniej.
W czasie zimowej hibernacji spowolnienie procesów życiowych jest głębsze niż u innych ssaków. Niestety, śmiertelność w czasie hibernacji u tych gryzoni wynosi do 60 %.
Suseł perełkowany w Polsce jest pod ochroną.
Suseł perełkowany
