Taruka jest gatunkiem ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych.
Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje kraje Ameryki Południowej (Ekwador, Peru, Boliwia, Chile i Argentyna).
Taruka zasiedla górskie zarośla na wysokościach 4100-5200 m n.p.m.
Rzadko spotykana poniżej 4000 m n.p.m.
Głównym drapieżnikiem polującym na taruki jest puma.
Człowiek poluje na nie dla mięsa, skór i poroża.
Taruka jest gatunkiem narażonym na wyginięcie.
Długość ciała wynosi około 140-160 cm, długość ogona około 10-15 cm.
Długość poroża wynosi około 22-27 cm.
Ssak ten waży przeciętnie 45 kg.
Ciało krępe z krótkimi kończynami, bardzo długie uszy, poroże słabo rozgałęzione, tuż nad różą od łodygi odchodzi długie rozgałęzienie.
Samce zrzucają poroże w październiku-listopadzie.
Ubarwienie żółtoszarobrązowe.
Wierzchnia część ogona jest ciemnobrązowa, a spodnia biała.
Dymorfizm płciowy jest zaznaczony.
Ciąża trwa około 240 dni.
Na czas porodu samice oddalają się od stada na około 30 dni.
Rodzą jedno, rzadko 2 młodych.
Taruka prowadzi dzienny tryb życia.
Gatunek ten żyje w małych grupach złożonych z 4-9 osobników obojga płci prowadzonych przez doświadczoną samicę.
Poszczególne grupy są ze sobą ściśle związane i łączą się w okresie godowym w większe stada.
Samce toczą walki o samice.
Taruka żywi się roślinami.
Żyje do 10 lat.
Taruka
