Wolatucha

Wolatucha jest torbaczem z rodziny pseudopałankowatych.

Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Petauroides (Thomas, 1888).

Występuje we wschodnich wybrzeżach Australii (również Queensland, Nowa Południowa Walia i Wiktoria).

Zamieszkuje lasy, w których dominują eukaliptusy (oprócz lasów deszczowych).

Zagrożeniem dla wolatuchy jest wycinka drzew eukaliptusowych.

Podgatunki:

  • Petauroides volans minor (Collett, 1887);
  • Petauroides volans volans (Kerr, 1792).

Długość ciała tego ssaka wynosi około 30-45 cm, długość ogona- około 45-60 cm.

Wolatucha waży około 900-1700 g.

Wierzch ciała tego torbacza jest ciemnoszary, kremowy, szarokremowy, nakrapiany lub ciemnobrązowy, spód białawy.

Głowa o krótkim pysku, dużych oczach i uszach.

Długi ogon jest pokryty gęstym futrem i nie jest chwytny.

Pomiędzy łapami ma rozpiętą błonę lotną.

Sięga od łokcia do kończyn tylnych i nie jest osadzona, tak jak u lotopałanek, na zewnętrznym palcu.

Wolatucha jest zwierzęciem aktywnym w nocy.

Prowadzi samotnicze życie.

Terytorium samca wynosi około 2,5 ha.

Samice mają mniejsze terytoria, które mogą zachodzić na siebie.

Terytoria oznaczone są silnie pachnącą wydzieliną.

Żyje w koronach drzew, sprawnie się po nich poruszając.

Dzień spędza w dziuplach.

Wolatucha podczas ślizgów może pokonać około 100 m, zmieniając kierunek lotu o 90 stopni.

Błona lotna chroni też przed nadmierną utratą ciepła.

Okres rozrodczy przypada na marzec.

Samica rodzi zazwyczaj jedno młode, które przebywa w torbie matki około 4 miesięcy.

Przez następne 3 miesiące młode jest noszone przez matkę na grzbiecie.

W wieku 9 miesięcy jest już samodzielne i waży 600 g.

Dojrzałość płciową uzyskują po dwóch latach życia.

Podobnie jak koala wolatucha jest zwierzęciem, które odżywia się wyłącznie liśćmi eukaliptusa.

Na wolatuchę polują sowy: sownica wielka i płomykówka przydymiona, dingo i lis rudy.

Wolatucha

Wolatucha

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *