Zębiełek białawy jest gatunkiem owadożernego ssaka z rodziny ryjówkowatych.
Zasiedla Europę Środkową i Południową oraz Azję Zachodnią.
W Polsce występuje na południu (również w Tatrach) w Wielkopolsce i na Lubelszczyźnie.
Spotkać go można na polach uprawnych i łąkach.
Zasiedla tam nory kreta i nornic, czasami kopie własne nory.
Buduje też ze splecionych traw gniazda pod kupami gałęzi.
Gniazda te mają jedno wyjście z boku.
Ssak ten często przebywa też w pobliżu zabudowań ludzkich.
Gatunek objęty w Polsce ścisłą ochroną.
Długość ciała do 80 mm, długość ogona do 40 mm, masa ciała 7 do 15 g.
Grzbiet ciała ma barwę rdzawą, brązową lub ciemnobrązową, spód ciała jest biały lub jasnopopielaty.
Zębiełek białawy jest aktywny przez całą dobę.
Żywi się głównie owadami i ich larwami, ślimakami, ale także drobnymi gryzoniami.
Zjada też padlinę, a nawet owoce.
Ilość zjedzonego pożywienia w stosunku do masy ciała jest bardzo duża.
Ciąża trwa 31 do 33 dni.
Samica rodzi w jednym miocie 3 do 6 młodych.
Dojrzewają one płciowo już po 4 miesiącach życia, a więc rozmnażać się mogą jeszcze w tym samym roku.
W ciągu roku samica wydaje od 2 do 4 miotów.
Osobniki tego gatunku żyją bardzo krótko ? do 1,5 roku.
Zębiełek białawy
