Żółwie lądowe to jedne z najbardziej znanych, ale i w największym stopniu zagrożonych gadów. Przez długie lata wielkie ich ilości łowiono i wysyłano do krajów leżących na północy ? jedne jako zwierzęta domowe (wówczas zwykle szybko zdychały), inne zaś jako ceniony przysmak. W wyniku tego znacznie zmniejszyła się ich liczebność w ich środowisku naturalnym. W przypadku niektórych gatunków spadek liczebności jest tak katastrofalny, że w miejscach uczęszczanych przez turystów żółwie te nie są już w ogóle spotykane.
W południowej Europie zamieszkują dwie rasy geograficzne żółwia greckiego, rasa nominalna, Testudo hermanni hermanni, występująca w południowych Włoszech, na Bałkanach i w południowo-wschodniej Rumunii oraz T. h. robertmertensi, spotykana na południu Francji, we wschodniej części Hiszpanii, w środkowych Włoszech, a także na Korsyce i Sardynii.
Przedstawiciele obydwu ras osiągają około 25 cm długości (podana długość stanowi odległość w linii prostej pomiędzy przednim i tylnym krańcem pancerza, a więc mierzoną nie przez wierzchołek karapaksu). Żółwie te są głównie roślinożercami: żywią się liśćmi, miękkimi pędami, trawą i opadłymi owocami; jeśli mogą, zjadają także rozmaite odpadki, odchody i poruszające się wolno bezkręgowce.
Zamieszkują suche tereny nizinne, często żyją na brzegu morza. W północnej części obszaru swego występowania gady te zapadają w sen zimowy na okres od października do marca, natomiast w jego części południowej stan hibernacji trwa krócej.
Średnica białych i okrągłych, osłoniętych twardą skorupką jaj wynosi 40 mm, a ich masa 10 g. Samica składa je między kwietniem a czerwcem i zagrzebuje w ziemi. Jest ich 2?5, w zależności od wielkości samicy. Młode żółwie, mierzące około 4 cm długości, wykluwają się po 8?12 tygodniach. Czas inkubacji jaj zależy od temperatury otoczenia.
Żółw grecki
