Rusałka wierzbowiec jest motylem z rodziny rusałkowatych. W Polsce jest rozpowszechniony, jednak spotykany lokalnie, nigdy w większych grupach.
Zamieszkuje prawie całą Europę , Azję Wschodnią i Afrykę Północną.
W Polsce gatunek coraz rzadszy, czego przyczyną jest prawdopodobnie nadmierne stosowanie insektycydów w sadach owocowych i wycinanie śródpolnych zadrzewień.
Motyl ten występuje w sadach i ogrodach, a także w lasach liściastych i mieszanych, gdzie spotkamy go na leśnych drogach i polanach. Chętnie spija sok wyciekający z owoców, nierzadko siada na roślinach z rodziny złożonych.
Rusałka wierzbowiec, podobnie jak inne z tego rodzaju, pojawia się na początku lipca i lata aż do października, a po przezimowaniu ponownie od marca do początku czerwca.
Zimuje w starych, opuszczonych budynkach, w stodołach, dziuplach, na strychach i w piwnicach.
Cechą wyróżniającą wierzbowca spośród podobnych gatunków ( rusałka ceik, rusałka pokrzywnik, rusałka drzewoszek, rusałka laik ) jest żółta, półksiężycowata plamka znajdująca się przy wierzchołku przedniego skrzydła.
Wierzch skrzydeł jest rdzawobrązowy z licznymi czarnymi akcentami. Spód jest szaro-czarny, maskujący. Skrzydła są lekko powcinane, a ich rozpiętość wynosi około 60 mm.
Gąsienica przypomina nieco ptasie odchody. Pokryta szczecinkami, jest zielonkawo-brązowa i żyje we wspólnych oprzędach, których nie opuszcza aż do czasu przeobrażenia.
Żywi się liśćmi wierzby iwy , wiązu , topoli i drzew owocowych. Poczwarka brązowa w metaliczne, szare i żółte plamki. Wisi przytwierdzona kremastrem do gałęzi, liści lub ścian budynków.
Rusałka wierzbowiec
