Jest to gatunek pajęczaka z rzędu kosarzy, z rodziny Phalangiidae. Występuje pospolicie w Polsce, a także całej Europie, Azji i w północnej Afryce.
Kosarze są aktywne głównie nocą, choć można je też zaobserwować w ciągu dnia – najlepiej latem lub wczesną jesienią.
Przebywają zazwyczaj na trawach i krzewach, w ogrodach, na łąkach i w lasach. Często wchodzą do budynków.
Zagrożone kosarze wydzielają odstraszającą woń, potrafią też odrzucać nogi (autotomia).
Kosarze pospolite charakteryzują się bardzo długimi odnóżami – mogą one osiągać 50 mm. Długość tułowia wynosi 9 mm w przypadku samic, samce są mniejsze.
Granica pomiędzy głowotułowiem a odwłokiem jest niewyraźna, co nadaje ciału owalny kształt. Grzbiet ciemny, szarobrązowy, brzuch zaś jasny, kremowy. Kosarze mają tylko jedną parę oczu.
Samce tego gatunku wyposażone są w prącia, a samice w iglaste pokładełka.
Pajęczaki te są wszystkożerne, oprócz owadów pożerają inne kosarze i pająki. Wysysają również soki z owoców i liści.
Kosarz pospolity
