Jest to duży pająk z rodziny ptaszników. Gatunek sklasyfikowany przez Valerio w 1980 roku.
Ptasznik naziemny, zamieszkujący wilgotne lasy tropikalne Kostaryki. Często też spotykany w innych krajach Ameryki Południowej i Środkowej: Brazylii, Panamie, Gwatemali, Wenezueli, Meksyku. Sam kopie sobie kryjówki w ziemi lub zamieszkuje opuszczone norki gryzoni.
Jest to dość duży ptasznik, dorosła samica dorasta do 8 cm „ciała” (rozmiary ptaszników zwyczajowo podaje się jako długość od początku szczękoczułek do końca odwłoka, zważywszy na problemy z dokładnym wyznaczeniem długości odnóży), samiec jest nieco mniejszy, dorasta do około 6-7 cm.
Uznawany za jeden z najłagodniejszych gatunków ptaszników. Jak większość ptaszników zza oceanu nie posiada on silnego jadu, a w razie zagrożenia próbuje ucieczki. Dopiero gdy ta zawodzi „wyczesuje” włoski z odwłoka, które w przypadku wchłonięcia niemile doświadczają napastnika.
Ptasznik ten jest często hodowany w domach, stosunkowo odporny na „błędy” hodowców, łatwo rozmnażany w niewoli, w jednym kokonie nieraz jest około 1000 jaj.
W ubarwieniu dominują różne odcienie brązu, czasem szarości. Odnóża oraz odwłok pokryte są jaśniejszymi, kręconymi włoskami (stąd nazwa kędzierzawy).
Ptasznika kędzierzawego charakteryzuje dość szybki wzrost, mimo to samice dożywają nieraz 20 lat.
Gatunek objęty konwencją waszyngtońską (CITES).
Ptasznik kędzierzawy
