Brzęczka to gatunek z rodziny pokrzewkowatych, podrodziny gajówek.
Długość ciała tego ptaka to około 14 cm, długość skrzydła 6,4-7,2 cm, ciężar około 16 g.
Wierzch ciała jednolicie brunatny, z niewyraźną brwią nad okiem, spód jaśniejszy, z białawym podgardlem i takimż brzuchem.
Zamieszkuje trzcinowiska z pojedynczymi krzewami, skupieniami pałki wodnej i turzyc.
Brzęczka odżywia się owadami.
Samiec śpiewa siedząc na wierzchołku trzciny; śpiew ten jest jednostajnym terkotem, przypominającym stłumione brzęczenie budzika.
Gniazdo umieszcza nisko nad wodą w kępie turzyc lub w suchych trzcinach; zbudowane jest ono z szerokich liści trzciny lub pałki i brak w nim specjalnej wyściółki wnętrza. Wyprowadza 1-2 lęgi w roku, w końcu maja i w czerwcu. W zniesieniu zwykle 4-5 jaj. Wysiaduje 12 dni, a młode pozostają w gnieździe 12-14 dni.
Brzęczka jest wędrowna: przylot w kwietniu, odlot w sierpniu i wrześniu. Występuje w Hiszpanii i południowo-zachodniej Francji, w krajach Maghrebu, na Krecie, w środkowej i wschodniej Europie aż po Wołgę; dalsza część areału obejmuje środkową Azję od Morza Aralskiego po Ob. Zimuje w północnej Afryce, wzdłuż Nilu i lokalnie w Azji Mniejszej. W Polsce jest nielicznym ptakiem lęgowym niżu. Ptak ten jest chroniony.
Brzęczka
