Jer zasiedla rozległy obszar północnej Europy i Azji, tj. tereny, na których nie występuje zięba. Przebywa tam w lasach północnej tajgi i w widnych zagajnikach brzozowych. Południowa granica jego zasięgu w Europie ulega ciągłym zmianom. Jak się wydaje, w ostatnim czasie przesunęła się ona na północ, jednak gniazda tego ptaka znajdowane są w środkowej Europie i sporadycznie w innych miejscach, znacznie oddalonych od właściwego mu areału lęgowego. Jer może być zaliczony do ptaków wędrujących na krótkich odległościach i równocześnie do ptaków inwazyjnych, które w niektórych latach na zimowych kwaterach w środkowej i południowej Europie występują w chmarach liczących setki tysięcy sztuk. Często przyłączają się do innych gatunków ziarnojadów, jak zięby, dzwońce czy szczygły. Przebywają chętnie w pobliżu rumowisk oraz terenów porośniętych roślinnością ruderalną. Często odwiedzają też paśniki dla zwierząt w pobliżu osiedli ludzkich. Sposób umieszczenia gniazda i jego kształt nie różni się prawie od zięby. Bytując w ostrym, północnym klimacie jer wyprowadza tylko jeden lęg w roku, przy czym jaja wysiaduje tylko samica. Pożywieniem tego ptaka jest pokarm roślinny i zwierzęcy. Po usamodzielnieniu się młode ptaki razem z dorosłymi zbierają się w duże stada i odlatują do zimowisk. Jer osiąga wielkość blisko z nim spokrewnionej zięby, przypominają też swoim zachowaniem. Zawołanie wabiące ptaka brzmi jak ?jiek”, ale jeszcze częściej daje się słyszeć jego typowe rozwlekłe ?kwek”.
Głowa i grzbiet samca czarne, barki i pierś pomarańczowe, biała pręga na ciemnych skrzydłach, u samicy grzbiet brązowawy. Pożywieniem są owady, nasiona, jagody i inne owoce. Biotop to lasy północnej tajgi z widnymi brzezinami. Areał lęgowy stanowi północna Europa i północna część Azji. Okres lęgów przypada na miesiące maj-lipiec.
Miejscem zimowania jest środkowa i południowa Europa. Okres wędrówek przypada na miesiące październik-listopad i marzec-kwiecień. Forma wędrówki: głównie ptak wędrowny.
Jer
