Perkozek jest gatunkiem niewielkiego wędrownego ptaka wodnego z rodziny perkozów. Zamieszkuje Europę poza jej północno-wschodnim skrajem oraz południową i środkową Afrykę i południową Azję.
Ptaki z populacji środkowoeuropejskiej zimują w Europie Zachodniej i basenie Morza Śródziemnego. Przeloty: marzec i listopad.
Objęty ochroną gatunkową ścisłą.
W Polsce jest spotykany w całym kraju, częściej na nizinach.
Ptak ten preferuje małe, śródlądowe, gęsto zarośnięte zbiorniki wodne.
Długość ciała ok. 25?27 cm, rozpiętość skrzydeł 40 cm. Masa ok. 120?300 g.
Ubarwienie godowe wiosną ? przód brązowy ze srebrzystobiałym połyskiem, policzki i gardło kasztanowe, kąt dzioba żółty. Ubarwienie spoczynkowe jesienią i zimą ? wierzch brązowy, boki i spód brudnobiałe, biaława pierś, jasnożółta szyja.
To płochliwy ptak, dlatego nie widuje się go raczej na wodach otwartych. Jako jedyny perkoz gniazduje dwa razy w roku i jest zarazem najmniejszym przedstawicielem rzędu. Zwykle jego obecność zdradza tylko głos ? krótkie „bi, bi, bi” (w czasie gniazdowania zmieniające modulacje podnosząc się i opadając) lub pojedyncze „nit”.
W czasie toków słychać zarówno samca jak i samicę. Prawdopodobnie oboje wiążą się na stałe. Samiec w czasie zalotów stroszy pióra, bije dziobem po wodzie, rozpryskuje ją i nurkuje. Staje się bardzo wojowniczy, odganiając ze swojego terytorium intruzów.
Pożywieniem tego ptaka są drobne zwierzęta wodne, owady i ich larwy.
Gniazdo tego ptaka znajduje się w płytkiej wodzie między trzcinami budowane przez oboje rodziców z roślin wodnych. Za każdym razem, gdy wracają do gniazda nurkują i przynoszą trochę roślin.
Wyprowadza dwa lęgi w roku, składając w marcu i czerwcu zazwyczaj 5 do 6 jaj, które wraz z gniciem roślin budujących gniazdo stają się brunatne. Rodzice wysiadują je na przemian.
Jaja są wysiadywane przez okres 20 do 21 dni. Zagniazdowniki, pisklęta osiągają samodzielność po około 45 dniach. Po wykluciu gniazdo nie traci znaczenia.
Małe ptaki korzystają z niego dla wypoczynku i rozgrzania się, choć w tym celu wchodzą też na grzbiety rodziców. Upierzenie piskląt jest podobne do szaty spoczynkowej, pokryte czarnym puchem z rudymi podłużnymi pasami na grzbiecie, a na głowie mała srebrzysta plamka koło ucha.
W razie niebezpieczeństwa ojciec i matka nurkując gwałtownie rozpryskują gejzery wody.