Pokrzewka ogrodowa zamieszkuje całą Europę z wyjątkiem obszarów położonych najbardziej na północ i południe. W kierunku wschodnim obejmuje Kaukaz i zachodnią Syberię.
Na całej tej rozległej przestrzeni pokrzewkę ogrodową można spotkać w lasach liściastych i mieszanych z bogatym podszytem, głównie na skrajach lasów i zrębach, w dolinach rzek i wokół stawów, w parkach i ogrodach.
Występuje zarówno na nizinach, jak i górach do granicy lasu. Jest gatunkiem średnio licznym. Przylatuje z zimowisk w maju.
Terytorium lęgowe tego ptaka jest małe, sięga 50 m wokół gniazda. Samiec często śpiewa w różnych miejscach swego terytorium. Jego śpiew jest bardzo melodyjny i dosyć głośny, składa się z szeregu trelujących tonów prawie w tej samej tonacji. W śpiewie tym brak jest głośnych tonów fletowych, charakterystycznych dla śpiewu pokrzewki czarnołbistej.
Wkrótce po przylocie oba ptaki budują raczej duże, lecz nietrwałe gniazdo w gęstych, niskich krzewach, często w jeżynach lub gąszczu malin. Zewnętrzną warstwę prawie wyłącznie stanowią suche źdźbła traw. Warstwa wewnętrzna jest uwita z bardziej miękkich suchych traw i czasem włosia.
Samica składa 5 jaj o barwie od żółtawej do zielonkawej z szarymi lub brązowymi plamkami. Oboje rodzice uczestniczą w wysiadywaniu jaj przez 13 ? 14 dni. W wieku 11 ? 12 dni młode zaczynają opuszczać gniazdo, chociaż jeszcze nie potrafią sprawnie latać. Czasami samiec buduje drugie gniazdo, które nie jest wykorzystywane przez ptaki, ponieważ pokrzewki ogrodowe wyprowadzają tylko jeden lęg w ciągu roku. Często wysiadują jajo kukułki.
Pokrzewka ogrodowa jest głównie owadożerna, lecz na jesieni, podobnie jak inne gatunki z rodzaj u Sylvia, zjada również jagody i inne małe owoce. Jest ptakiem wędrownym. W sierpniu lub wrześniu odlatuje na południe do równikowej i południowej Afryki.
Pokrzewka ogrodowa jest mniej więcej wielkości wróbla. Wierzch ciała ma szarobrązowy, a spód brudnobiały. Samica i samiec są identyczne. Młode osobniki mają brązowy wierzch, a spód ciała żółtobrązowy, bez wyraźnego rozjaśnienia na podgardlu, występującego u ptaków dorosłych.
Pisklęta mają brudnoczerwone wnętrze paszczy z żółtobiałymi brzegami. Na języku dwie długie, szare plamy, bardzo niewyraźne; czasem plamy nie występują.