Puszczyk mszarny to gatunek z rodziny puszczykowatych. Długość ciała około 70 cm, rozpiętość skrzydeł około 1,4 m, ciężar około 1,3 kg.
Obie płci upierzeniem do siebie podobne, samica większa od samca. Szlara jest bardzo duża, kolista, przy oczach i dziobie czarna z białym wąsem od oka, dalej jasna z kilkoma brązowymi współśrodkowymi pręgami. Na wierzchu ciała pióra brązowe, z kremowymi, szarymi i białawymi, nieregularnymi plamami, pióra spodu białe z podłużnymi ciemnobrązowymi plamami wzdłuż stosin i delikatnym poprzecznym rysunkiem, lotki i sterówki brązowe z białymi i kremowymi plamami, skok i palce bardzo gęsto upierzone.
Ptak ten zamieszkuje rozległe bory.
Odżywia się głównie drobnymi gryzoniami – na północy lemingami, u nas – nornikami i myszami. Często poluje przy świetle dziennym.
Gniazdo zakłada na szczycie złamanego pnia, w opuszczonym gnieździe ptaka drapieżnego, wyjątkowo na ziemi. Wyprowadza 1 lęg w roku. W połowie kwietnia składa 3-5 jaj, które samica wysiaduje prawdopodobnie około 30 dni.
Puszczyk mszarny jest osiadły, pojedyncze osobniki spotyka się z rzadka daleko poza lęgowiskami. Występuje w tajdze północno-wschodniej Europy, Azji, Ameryki Północnej. W Polsce skrajnie nieliczny, lęgowy. Gnieżdżenie się pojedynczych par obserwowano kilkakrotnie w niektórych miejscach północno-wschodniej Polski, głównie w Puszczy Białowieskiej.
Ptak ten jest chroniony.
Puszczyk mszarny
