Sęp płowy to bardzo duży stadny ptak drapieżny z ciemnymi lotkami i sterówkami. Ogon krótki, kanciasty.
Długość sępa płowego to 95-110 cm; siąg 240- 275 cm. Większy od orla przedniego, ale ma krótszy ogon. Żegluje w powietrzu na lekko wzniesionych skrzydłach, wyciągając długą szyję. Na ziemi ptaki gromadzą się przy padlinie. Do lotu podrywają się niezręcznie, po kilku podskokach. Nie można go pomylić z innym ptakiem.
Sęp płowy gnieździ się w Europie Południowej, preferuje suche góry z prawie pionowymi ścianami skalnymi, między którymi występują termiczne pionowe ruchy powietrza, zwłaszcza jeżeli graniczą one z bogatymi w pożywienie równinami.
Od dawna w Austrii spędza lato 50-80 młodych sępów płowych przylatujących z Dalmacji. Żywi się głównie padłymi owcami i krowami, na wysokich halach. W Europie Środkowej przed kilkoma wiekami gnieździł się w średnich górach, ale został wytępiony. W Europie Południowej zagrożony z powodu wykładania trucizn na drapieżniki; do dziś strzelany tam, jako domniemany morderca bydła.
Gniazduje pojedynczymi parami, wyprowadza jeden lęg w roku, wysiaduje jaja 52 dni. Pisklętami opiekują się oboje rodzice; przez 90 dni w gnieździe i 25 dni poza nim.
Sęp płowy