Siewka szara jest gatunkiem średniego ptaka wędrownego z rodziny sieweczkowatych. Zamieszkuje północną część Ameryki Północnej, zimujący w Ameryce od Florydy po Patagonię. Sporadycznie zalatuje do Europy, w tym do Polski.
Niegdyś uważano, że siewka szara i bardzo podobna do niej siewka złotawa są podgatunkami tego samego gatunku Pluvialis dominica.
Badania prowadzone od 1983 r. na zachodniej Alasce, która jest obszarem ich współwystępowania, wykazały jednak, że ptaki z obu podgatunków różnią się wielkością i upierzeniem, głosem godowym, zakładają gniazda w innych miejscach, a przede wszystkim w ogóle nie krzyżują się między sobą.
Miejscem gdzie można spotkać tego średniego ptaka jest tundra. Zimuje na morskich wybrzeżach, równinach i bagnach.
Gatunek chroniony.
Długość ciała wynosi ok. 23-28 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 55 cm. Siewka szara waży ok. 100-200 g.
W szacie godowej samiec ma wierzch ciała ciemny, gęsto pokryty żółtymi, czasem z zielonkawym odcieniem, plamkami. Spód ciała czarny poza pokrywami podogonowymi, które są białe. Czoło, boki głowy i szyi również białe oddzielają złoto-czarny wierzch ciała od czarnej plamy na spodzie. Dziób i nogi ciemne.
Samica podobna, lecz na czarnej plamie na spodzie ciała znajdują się białe plamki. Osobniki młodociane i dorosłe w szacie spoczynkowej mają jasny spód ciała z ciemnymi plamkami na piersi i szyi. Od siewki złotawej różni się bardziej krępą sylwetką i krótszymi nogami.
Pożywieniem tego ptaka są bezkręgowce uzupełniane przez nasiona i owoce.
Gniazdem siewki szarej jest zagłębienie w ziemi.
W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 3-4 cieliste, pokryte brązowymi plamkami jaja.
Jaja wysiadywane są od zniesienia pierwszego jaja przez okres 26-27 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta pierzą się w wieku 22 dni, po czym się usamodzielniają.
Siewka szara
