Ślepowrona spotyka się na wszystkich lądach z wyjątkiem Australii. Na tereny lęgowe powraca zazwyczaj w marcu i kwietniu kilkoma falami; gniazdowanie trwa od kwietnia do lipca.
Pierwsza grupa ptaków, rodzaj straży przedniej, przylatuje zawsze nocą. Po tygodniowym wypoczynku rozpoczynają się toki, polegające na stroszeniu piór, klaskaniu dziobem, składaniu gałązek jako symbolicznych podarków. Po skojarzeniu się pary, samica rozpoczyna budowę gniazda z gałązek przynoszonych przez samca.
Ptaki te są czaplami nadrzewnymi i gniazda zakładają najczęściej na drzewach lub krzewach w koloniach, często wraz z innymi ptakami. Kolonie te znajdują się w pobliżu stawów, bagien, nad rzekami o słabym prądzie, wśród kęp drzew i w gęstych zaroślach. Samiec i samica wysiadują 3?4 zielonawe jaja, zmieniając się regularnie co 2?3 godziny.
Pisklęta wykluwają się po 20?23 dniach. Początkowo nie są w stanie utrzymać stałej temperatury ciała, toteż rodzice ogrzewają je przez 10?12 dni. Po 3 tygodniach młode zaczynają się wspinać na sąsiednie gałęzie, po 7 tygodniach stają się samodzielne. Odloty jesienne do Afryki równikowej odbywają się w sierpniu i wrześniu.
Ślepowrony są aktywne głównie rano i wieczór; odlatują na żerowiska znajdujące się na płyciznach stawów i rzek w odległości do kilku kilometrów od gniazda. Łowią tam przede wszystkim ryby, płazy i różne owady.
Ślepowron jest wielkości wrony; ubarwienie ma nieskomplikowane, ale pełne elegancji. Wierzch głowy, bok szyi i grzbiet są czarne z metalicznym niebieskawym połyskiem. Ogon i skrzydła są popielate, reszta ciała biała. Urodę jego podnosi jeszcze czerwona tęczówka i długie pióra ozdobne.
Samiec i samica mają jednakowe ubarwienie. Szata spoczynkowa jest podobna do godowej, ale pozbawiona piór ozdobnych. Puch piskląt jest długi, jasnobrązowy. Młode są ciemnobrązowe z jasnymi plamami. Siedzący ślepowron robi wrażenie skupionego.
W locie widać szerokie, zaokrąglone skrzydła i skurczoną szyję. Lata cicho podobnie jak sowy. W locie i w spoczynku wydaje często głosy ?kuak”.
Ślepowron
