Bieługa jest największym żyjącym przedstawicielem jesiotrowatych. Większość życia spędza u wybrzeży morskich w pobliżu ujść rzek. W zimie wędruje w głąb morza do 180 m. Na podstawie zachowania się w okresie tarła rozróżniane są dwie formy bieługi. Ryby formy jesiennej mają tarliska oddalone, np. w Dunaju 500-800 km od ujść, stąd ryby tej formy bieługi wpływają do rzek już we wrześniu i październiku. Z nastaniem zimy dopływają do środkowego biegu rzek, tam przezimowują w zagłębieniach dna, a wiosną kontynuują wędrówkę na tarło. Ryby formy wiosennej odbywają tarło w równinnych odcinkach środkowego biegu rzek. W marcu i kwietniu opuszczają morze, tarło odbywają w maju.
Młode wylęgają się po około tygodniu i płyną stopniowo ku morzu. Odżywiają się aktywnie po 10 dniach po wylęgnięciu polując na małe bezkręgowce. Młode bieługi mają stosunkowo długi pysk i jeszcze nie starte, o zachowanym pełnym szeregu tarcze kostne. Ryby stare mają pysk krótki i szeroki, a ich tarcze kostne są zeszlifowane i niepełne. Z wiekiem zmienia się kształt ciała i stosunek wielkości płetw do tułowia, szczególnie uderzające jest to w przypadku płetwy ogonowej.
Bieługa w wieku 4 lat osiąga długość 1 m, a po 16 latach 2 m. Może żyć do 100 lat. Dojrzałość płciową samce osiągają w wieku 12-14 lat, samice w 10-20 roku życia. Bieługa jest rybą o dużym znaczeniu gospodarczym, gdyż z jej ikry wytwarzany jest sławny czarny kawior.
Otwór gębowy jest krótki i półksiężycowaty; wąsik sięga aż do górnej wargi, tarcze grzbietowe 11 ? 14, tarcze boczne 40?52, tarcze brzuszne 9? 11. Długość ciała: 2,3 (5?8) m; masa 65-150 (1200-1500) kg. Okres tarła: maj. Podłoże do tarła: kamieniste i żwirowe. Płodność: 300 000 – 7 500 000 jaj. Pożywienie: ryby młode żywią się bezkręgowcami zamieszkującymi dno, dorosłe ? głównie rybami. Zasięg występowania: zlewiska Morza Czarnego, Morza Kaspijskiego i Morza Azowskiego, a także Adriatyk.
Bieługa
