Inna nazwa: diabeł morski
Manta jest rybą chrzęstnoszkieletową. Jest to największy przedstawiciel rodziny mantowatych.
Osiąga długość 3-5 m, rozpiętość płetw 7 m (maksymalnie 9,1 m) i masę ciała 2 ton (maksymalnie 3 tony). Ma dwie tzw. płetwy głowowe po bokach głowy, służące do nagarniania planktonu w stronę otworu gębowego.
Manta nie posiada płetwy grzbietowej ani ogonowej. Krótki, biczowaty ogon bez kolca typowego dla większości orleniokształtnych. Szczeliny skrzelowe ? pięć par ? położone są na spodniej stronie ciała. Samice mają szersze płetwy piersiowe.
Ryba ta żyje w morzach tropikalnych wokół południowej Afryki, od południowej Kalifornii do Peru, od Karoliny Północnej do południowej Brazylii oraz w Zatoce Meksykańskiej. Najczęściej w wodach przybrzeżnych w pobliżu raf, czasem spotykana na głębszych wodach.
Manty są najczęściej spotykane samotnie lub w parach, rzadziej w małym stadzie. Często wyskakują ponad powierzchnię, nawet na wysokość 1,5 m i z hukiem opadają na wodę. Prawdopodobnie w ten sposób uwalniają skórę od pasożytów.
Ryby te żyją w symbiozie z gatunkami ryb wargaczowatych i podnawkowatych, które czyszczą ich skórę z pasożytów.
Dojrzałość płciową osiągają około 5 roku życia. Okres godowy odbywa się w wodach tropikalnych, wokół raf, na głębokości 10-20 m, od grudnia do kwietnia.
Ciąża u manty trwa 13 miesięcy, po czym samica rodzi jedno, czasami dwa młode przystosowane do samodzielnego pływania. Małe manty zaraz po urodzeniu ważą ok. 11 kg i mają ponad 1 metr długości.
Żywią się głównie planktonem, ale zjada również małe i średniej wielkości ryby.
Manta
