Bizon jest dużym ssakiem łożyskowym z rodziny krętorogich, rzędu parzystokopytnych.
Jest największym obecnie ssakiem Ameryki Północnej.
Bizon preferuje prerie oraz rzadkie, prześwietlone lasy Ameryki Północnej.
W warunkach naturalnych żył w olbrzymich stadach.
Długość ciała tego zwierzęcia wynosi około 2,1-3 m; długość ogona: ok. 0,5-0,6 m.
Bizony ważą 450-1000 kg (największy osobnik ważył 1140 kg).
Wysokość w kłębie samicy wynosi około 1,6-1,8 m, samiec: 1,8-2,0 m.
Samice są średnio mniejsze od samców.
Ubarwienie tego ssaka jest brązowe.
Przednią część ciała okrywa gęsta sierść, tworząca coś w rodzaju „peleryny” i potęgująca wrażenie masywności zwierzęcia.
Młode osobniki są rudawe.
Szacuje się, że przed kolonizacją Ameryki przez Europejczyków populacja bizona liczyła miliony osobników.
Pod koniec XIX wieku stanął przed groźbą wyginięcia (przede wszystkim z powodu nadmiernego odstrzału).
Gatunek ten był naturalnym źródłem pożywienia Indian.
Bizony przed wyginięciem uratowało Amerykańskie Towarzystwo Ochrony Bizona (American Bison Society) oraz utworzenie kilku parków narodowych.
W latach 90. XX wieku populację bizonów oceniano na około 20 tysięcy osobników.
Dojrzałość płciową osiągają około 3 roku życia.
Ciąża u tego ssaka trwa około 9 miesięcy (po tym czasie na świat przychodzi zazwyczaj jeden cielak, który już po kilku godzinach dołącza z matką do stada). Matka karmi młode mlekiem przez 7-8 miesięcy.
Bizony odżywiają się trawą.
Bizon
