Inna nazwa: jaźwiec
Borsuk jest gatunkiem drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych.
Borsuk występuje w lasach Eurazji (w całej Polsce). Za ostoję obiera okolice lesiste, w szczególności lasy mieszane i liściaste z bogatym podszytem, otoczone urodzajnymi polami. Uwielbia przebywać w pobliżu terenów podmokłych i wody.
Ssak ten ma silną budowę ciała, sierść ma sztywną, wierzch szary, brzuch i nogi czarne. Na głowie ma 2 czarne pręgi. Oczy i uszy małe, ogon (typu kwiat) krótki. Łapy borsuka są zakończone pięcioma palcami i długimi pazurami.
Długość ciała tego ssaka osiąga do ok. 90 cm, wysokość do 30 cm. Borsuk waży około 12-20 kg.
Borsuk prowadzi życie nocne, dzień przesiaduje w norze, a właściwie w komorze nory. Nora ma często bardzo skomplikowaną budowę. Do głównej komory prowadzi często kilka krętych korytarzy, a wejścia do nich z zewnątrz są od siebie znacznie oddalone. Jest bardzo czysta w odróżnieniu od nory lisiej. Wszystkie nieczystości z nory wyrzuca na zewnątrz, a swoje odchody wydala do małych dołków zwanych latrynami, których nie zakopuje. Latryny wykopuje w pobliżu nory. Z nastaniem mrozów borsuk zasypia w norze.
Zimowy sen nie jest ciągły, gdyż w dniach ocieplenia budzi się i wychodzi z nory, by zaspokoić pragnienie lub coś złowić. W czasie zimowego snu borsuk żyje nagromadzonym w organizmie tłuszczem, przez co traci na wadze do 7 kg.
Ze względu na tryb życia i niewielką atrakcyjność dla myśliwych, borsuki nie są poważnie zagrożone. Są jednak często zabijane przez człowieka jako zwierzęta przenoszące wściekliznę. Jego naturalnymi wrogami są wilki i rysie. Na borsuki można polować od dnia 1 września do dnia 30 listopada, a na terenach obwodów łowieckich, na których występuje głuszec – przez cały rok.
Okres godowy borsuka trwa od lutego do października. Najczęściej do kopulacji dochodzi w sierpniu. Zagnieżdżenie się zapłodnionych jajeczek może być opóźnione na okres 7-15 miesięcy, jeżeli warunki środowiskowe są nieodpowiednie dla samicy. Po implantacji ciąża trwa 7-8 tygodni i po tym okresie rodzi się 1 do 5 młodych.
Narodziny odbywają się w specjalnie przygotowanej norze. Tutaj młode borsuki pozostają przez 8 tygodni. Karmione są mlekiem matki, a ssać przestają po 4 miesiącach życia.
Borsuk jest wszystkożerny, choć wraz z niedźwiedziem brunatnym jest najmniej mięsożernym przedstawicielem rzędu Carnivora. Jest oportunistycznym wszystkożercą, łatwo przystosowując się do zasobów pokarmowych w okolicy siedliska – jego dieta obejmuje wiele roślin i zwierząt.
Dżdżownice stanowią najważniejsze źródło pożywienia borsuka; do ważnych należą także duże owady, małe i młode ssaki, padlina, zboża i owoce. Ssaki, na które poluje to m.in. króliki, szczury, myszy, norniki, ryjówki, krety i jeże. Do owadów zalicza sięchrząszcze, w tym biegaczowate i gnojarzowate, gąsienice, komarnice oraz gniazda os i trzmieli. Ze zbóż preferuje: pszenicę, owies, kukurydzę oraz sporadycznie jęczmień.
Do owoców, które zjada należą: dojrzałe jabłka, gruszki i śliwki, które same spadną na ziemię, jeżyny, borówki, maliny, truskawki, żołędzie, buczynę i dzikie bulwy roślin z rodzaju Arum. Sporadycznie zjada także ptaki gniazdujące na ziemi, żaby, ropuchy, traszki, węże, jaszczurki, ślimaki, grzyby i zieleninę – koniczynę i trawy – zwłaszcza w zimie i podczas suszy.
Borsuk
