Inne nazwy: gibon lar, lar
Gibon białoręki jest gatunkiem ssaka naczelnego z rodziny gibonowatych.
To najpospolitszy i najlepiej poznany z gibonów.
Jeden z najmniejszych gatunków małp człekokształtnych.
Często spotykany w ogrodach zoologicznych.
Występuje w południowo-zachodnich Chinach, Indochinach, na Półwyspie Malajskim i na Sumatrze.
Zasiedla górne partie koron drzew w tropikalnych lasach deszczowych.
Długość ciała wynosi około 60 cm, masa ciała od ok. 4-8 kg (przeciętnie 5,5 kg).
Ubarwienie futra od czarnego i ciemnobrązowego do jasnobrązowego, z jasną obwódką wokół twarzy, dłonie i stopy jasne.
Ubarwienie jest niezależne od płci.
Ssaki te prowadzą dzienny i nadrzewny tryb życia, schodząc na ziemię tylko sporadycznie.
Gibony białorękie żywią się owocami, młodymi liśćmi i pąkami.
Preferują owoce o dużej zawartości cukru, zwłaszcza owoce figowców.
Ze względu na zajmowane siedlisko rzadko padają ofiarą drapieżników.
Głównym zagrożeniem dla gatunku jest utrata dostępnych obszarów spowodowana wycinaniem i degradacją lasów.
Ciąża trwa ok. 7 miesięcy.
Samica rodzi jedno młode w miocie.
Gibon białoręki jest uważany za gatunek monogamiczny.
Tworzy grupy rodzinne 2-6 osobników z wyraźnie zaznaczonym udziałem samca w wychowaniu młodych.
Po urodzeniu młodym zajmuje się początkowo samica.
W miarę jego rozwoju samiec przejmuje część opieki nad potomkiem.
Młode pozostaje pod opieką rodziców przez dwa lata, a nierzadko znacznie dłużej pomagając rodzicom wychowywać młodsze rodzeństwo.
Hierarchia w grupie nie jest wyraźnie zaznaczona lub nie występuje.
Gibon białoręki
