Lis bengalski jest gatunkiem drapieżnego ssaka z rodziny psowatych.
Występuje w Indiach, Pakistanie i Nepalu.
Zamieszkuje półpustynie i cierniste zarośla.
Status lisa bengalskiego może się zmienić i choć obecnie gatunek ten nie jest zagrożony, to ekspansja terenów rolniczych może ograniczyć jego występowanie do obszarów wyżynnych i górskich.
Innym poważnym zagrożeniem są urządzane dla rozrywki polowania.
Długość ciała z głową, bez ogona wynosi około 45-60 cm; długość ogona: około 25-35 cm.
Lis bengalski waży około 2-3 kg.
Jest to niewielki lis, o typowym dla lisów wyglądzie.
Futro ma piaskowopomarańczowe, ogon puszysty, z ciemnym zakończeniem.
Lis bengalski jest aktywny wieczorem i w nocy.
W rejonach o klimacie umiarkowanym jest aktywny w ciągu dnia, szczególnie w okresie zachmurzeń i deszczów.
Żyje w stałych parach, ale poluje pojedynczo.
Zamieszkuje dwa rodzaje nor: krótką i prostą, z dwoma wejściami, do chwilowego odpoczynku, i długą, krętą z wieloma wejściami, w której przebywa z młodymi.
Okolicę nory często znakuje odchodami.
Najczęściej żywi się owadami i małymi ssakami, poluje też na gnieżdżące się na ziemi ptaki.
Nie stroni od pokarmu roślinnego (np. ciecierzycy).
Biologia rozrodu tych zwierząt jest słabo poznana.
Ciąża trwa 53 dni, w miocie najczęściej 2-4 młodych.
Lis bengalski
